“Tohum” anlamını tam anlamıyla ifade eden roman, 19. yüzyılda maden işçilerinin özgürlüklerini ve ücretlerini arttırmak için sermaye ile çatışmasını, bu çatışmanın ortasındaki bir aileyi ve bu ailenin kızıyla evde kalan misafirin arasında filizlenen aşkı anlatır.
Her bir kahraman detayı için ayrı ayrı düşünülmüş, karakterlerin çoğunda determinizm etkisi görülmektedir.
Kahramanlardan biri olan Etienne maden kasabasına gelip oradaki ocakta işe girmesiyle olaylar başlıyor. Diğer işçilere göre daha bilinçli olan Étienne kısa sürede işçiler arasında itibar gören bir konuma ulaşıyor... Étienne sosyalist bir dünya görüşüne sahip aradaki haksızlıkların kaldırıldığı, emeğe göre değer prensibine inanan birisi ve işçileri de bu yönde örgütlüyor ve sonuçta hikayede çok önemli bir yer tutan greve kadar götürüyor işi. Fakat bilinçsiz ve aç kalabalığın uzun süren grev sonucu kontrolden çıkması, sonunda önüne çıkan her yeri yağmalamaya, yakıp-yıkmaya başlamasıyla fiyaskoyla noktalanıyor grev Etienne uğradığı sakinlik hayal, perişan olan ve sonuçta boyun bükmek zorunda kalan bir işçi yığını, Maheu ailesi başta olmak üzere sönüp giden bir çok aile ve pes ediş... Tüm bunların yanında yine de sonuçta çok şey yitirseler de geleceğe yönelik bir umut ışığının ilk ateşleyicisi olduklarına inanan insanlar... Romanda gelecekte bir şeylerin değişmesi için bugünü, çocuklarının insanca yaşayabilmesi için kendilerini feda eden tüm artısı ve eksisi ile bir işçiler ordusu anlatılıyor...
Nihayetinde kitapta vurgulandığı gibi maden işçileri, yeraltında birer tohumdurlar zamanı geldiğinde toprak üstüne çıkacaklar ve meyvelerini muhakkak vereceklerdir.
"Şimdi gökyüzünde nisan güneşi bütün göz kamaştırıcılığıyla parlıyor, yaşam taşan toprağı ısıtıyordu. topraktan yaşam fışkırıyor, her yerde tomurcuklar ısı özlemi, ışık özlemi içinde çatlıyordu uçsuz bucaksız ovada. doğanın bağrında, taşkın bir özsu çağlıyordu derinden derine. çatlayan tohumların çıtırtısı sürekli bir öpücük sesi gibi yayılıyordu dünyaya. Arkadaşlarının kazma sesleri gittikçe daha yakından geliyordu Etienne'in kulağına. Alev saçan güneşin altında, bu gençlikle dolup taşan bir kara insanlar ordusu bitiyordu yerin altında. Oluşan bir tohum gibi bir gün filizlenince toprağı çatlatacak bu tohum; bir gün... Gelecek yüzyılda.
Germinal 
Emile Zola
·
105 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.