Gönderi
Spoi olabilir.
Dostoyevski'nin ilk romanı. Daha önceki eserlerini okumuş biri olarak aynı konularda işlendiğini söyleyebilirim. Yoksulluk, sefalet, toplumsal sorunlar... böyle romanları okumak çok 'gerçekçi.' Romanın konusu memur olan Devuşki ve Varvara arasında mektuplaşma yoluyla aktarılan duygular ve hayatın gerçekleri. Öncelikle romanın ön ve son sözleri çok iyiydi. Devuşki, Varvara ile uzaktan akraba ve kendi sefil hayatına aldırmadan onun için çabalıyor. Bir sürü borca giriyor, yeri geliyor gururunu kırıyorlar ama Devuşki itinayla Varvara'ya yardım ediyor. Bence aralarındaki aşktan ziyade yalnızlıklarını paylaştığı dostluklarıydı. Pakrovski'ye çok üzüldüm. Sen onca yıl çabala, paranı çıkarmak için ders ver, biriktirdiğin paralarla kitap almaya çalış ama hayat gülmediği gibi yüzüne hastalıktan öl. Varvara ile biribirlerine destek olmaları çok hoştu. Ölüm beklemez anında geliverirmiş, sen istersen ideallerin için ter dök, çabala ama ölüm dinlemezmiş. Yapmak istediğiniz ne varsa o yüzden yapın, söylemek istediklerinizi söyleyin sonra her şey için geç olur. Özellikle rus klasiklerinde karkaterlerin hayatları çok acı dolu oluyor ve hep sefaletten, hastalıktan ölüyorlar. Hayatın acı gerçeklerini göstermeleri bu bakımdan hem empati kurmamı, hem de düzenin eşit olmadığını hatırlatıyor bana her zaman. Hukuk hocam bir keresinde neden bir başkası emek olmadan ev alabiliyorken diğeri bundan mahrum kalıyor gibi bir şey söylemişti. Tam böyle değildi ama buna çıkıyordu. Neden bir başkası hayatını devam ettireceğini düşünmüyorken diğeri belki de bunun için intihara kalkışıyor? İnsanı düşündürmüyor değil. Bu kitapta aslında başkalarının fikirlerinin insanlar için önemli olduğu vurgusu da yapılıyor. Devuşki mesela yırtık pırtık paltosunun düğmesinin kopmamasını istiyor devlet dairesinde çünkü eğer öyle olursa itibarının lekeneleceğini düşünüyor. Gururunu ayaklarının altına alıyorlar gibi hissediyor. Onun hayatında başkaları söz sahibi olabiliyor. Bazen bundan yakınsa da utanıyor kendinden. Ben bunu da anlamıyorum. insanların bu üstten bakışlarını, bencil olmalarını, herkesin onlar gibi bolluk içinde yaşayamadıklarını anlamamalarını, alt sınıf üst sınıf ayrımını... bunlar var olduğu sürece zaten insanların birbirlerini anlayacaklarını da sanmıyorum. Kitap bu açıdan toplumsal sorunları çok iyi dile getiriyor. Devuşki ya da Varavara gibi insanlar önlerine gelen fırsatları ellerinden kaçırmamaya çalışıyorlar. Mutsuz olsalar bile... Varavara'nın sonra yaptığı da buydu. Bir kez daha gözler önüne seriliyor hayatın acımasızlığı. Bile bile mutsuz olacağın yere gitmek senin de suçun olmaz mı? Ya gitmezse öleceğin gerçeği suçlu mu yapar seni mutsuz olmayı ölüme seçtiğin için? Varvara'nın evlilik hazırlığı için Devuşki'den yardım istemesi ve Devuşki'nin itiraz etmeden yardım etmesi... Bu kitap gerçekleri yansıttığı için okunmayı hak ediyor.
·
14 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.