Geceye Barışık Ayçiceği
Güneş ayçiçeğin sırtına vuruyor cılız gövdesini yakıyordu. Toprak geceden kalan yağmurun ıslaklıği ile onu biraz rahatlatıyordu,yeni uyanan ayçicekleri güneşe yüzünü dönmüş etrafa göz gezdiriyor hâlâ uyanmamış olanlara sesleniyorlardı. Seslendi ayçiceği bizimkine "Hey sen, kalk artık şu mükemmel güneşe de bak !" Aslında çoktan uyanmış olan ayçiceği sadece güneşi görmek istemiyordu. "Ben böyle iyiyim."dedi ayçiceği cılız ve zar zor duyulan sesiyle -seslenen ayçiceği yakında olmasaydı muhtemelen duyamayacaktı-
"Şu sesine de bak çok zayıfsın, sebebi belli oldu."dedi küçumser bir tavırla.Hiç ses çıkarmadı ayçiçeği, kafasını öne eğmekle yetindi. Bahçıvanın anlattığı masalları dün gece uzun uzun dinlemişti.Ayçiceği bahçıvanı çok severdi küçükken en çok onunla sohbet ederdi. Bütün herkes uyanmadan önce kalkardı ayçiceği bahçivanla konuşabilmek için.Çok isterdi bir kere olsun ayaklanabilsin ve özgürce her yere gidebilsin,bahçıvanı görebilsin,bu yüzden çok kıskanırdı kuşları. Sabahları gökyüzünü seyreder iki kanadını semaya açmış uçanları hayranlıkla izlerdi.Ve geceyi beklerdi gözünü aralayarak ,ne de olsa gece gelecek diye düşünürdü. "Her zaman ki gibi durgunsun"dedi yan tarafından gelen uzak bir ses. Bu sarı ayçiceğiydi -evet,elbette bütün ayçiçekleri sarıydı ancak bu ayçiceğinin parlak güneş sarısı yaprakları vardı-
"Bunu bir iltifat olarak mı kabul etmeliyim?" diye sordu ayçiceği,şimdi gülümsüyordu. "Bence kabul etmelisin. Hava kararıyor ama sen kimseyle konuşmuyorsun, birazdan herkes uyumaya başlar." yaprakları serin rüzgarda sallanıyordu. "Benim için henüz uyuma vakti gelmedi"dedi ayçiceği. "Bu yeni yetmenlerin saçma sapan edindikleri adetlere de bak !" dedi buranın en yaşlısı olan yaşlı ayçiçeği hem gövdesinin ağrımasıyla acı çekiyordu, hem de kararan güneşe son defa bakmakla meşgul görünüyordu.Sarı ayçiceği arkasını döndü ve yatmaya koyuldu.
🌼🌼🌼
Artık güneş batmış, ay gün yüzüne çıkmıştı.
"Seni çok özledim gece, seni çok özledim..."dedi ayçiceği kafasını gökyüzüne çevirdi "Seni bekliyorum gece,seni bekliyorum. Hâlâ bile bile seni bekliyorum." ve bir yaş süzüldü yaprakları ıslandı ve toprağı ıslattı."Senin masallarını,senin yüzünü,sesini,ılık rüzgarda sallanan kırlaşmış saçını,bitmeyen azmini unutmak istemiyorum."Gözünü sonsuz olmasını istediği karanlığa karşi kapattı.
...
"Beni özledin mi,yıldızlara bak
Beni bekledin mi yıldızları say
Ben unuttun mu yıldızlara sor
Her yerdeyim göğün her karışında"
...
"Sabah oldu ayçiçeği oldu uyan." Ayçiçeği göz kapaklarını araladı. "Sonunda geldin!"dedi sesini zorlayıp bir nara attı,bir yanda yanaklarından yaşlar süzülüyordu."Ayçiçeği ben hep buradayım.Sen oldukça ben de hep var olacağım."dedi.
"Yıldızlar sadece gece ortaya çıkıyor"dedi. küçük ayçiceği titrek sesiyle ağlamasını durduramıyordu. "Yıldızlar her zaman varlar sadece gece görünürler ama sen beni her zaman görebilirsin." Ilık rüzgar yapraklarını savurdu. "Günaydın..." artık gülümsüyor rüyasının sevinciyle ağzı kulaklarına varıyordu, yanakları ıslanmış,yaprakları biraz solmuştu ama kendimi her zamankinden daha güçlü hissediyordu. Cılız gövdesini güneşe doğru döndürdü. Yaptığı şeyin garipsemesiyle birlikte diğer ayçiceklerine baktı hepsi dün gibi hatta önceki gün gibi gözüküyorlardı. "Benimle birlikte gece ayı ve yıldızları izlemeye ne dersin ?" Dedi sarı ayçiçeği. "Oo küçük ayçiceği güneşe dönmüş artık rahatça ölebilirim" diyerek kulak tırmalayıcı sahte bir gülüş ile araya girdi yaşlı ayçiçeği. Sarı ayçiceği sanki onu duymamış gibi ayçiceğine sorunun cevabını beklediğini belli ederek kafasıni öne doğru eğdi. "Eevet, tabii ki." Dedi hafifçe gülumseyerek. "Bahçıvanı rüyamda gördüm" Dedi ayçiceği sonra hemen lafını söylememış olmayı diledi ama çok geçti.Sarı ayçiceği dudaklarını araladı,tereddütle "Hangi bahçıvandan bahsediyorsun?"dedi sarı ayçiçeği.
...
"Ben burada olmadığımda yıldızlara bak ayçiçeğim. Yıldızların sayısı bitmeden elbet burada olucağım."
...
Ayçiceği düşüncelerinden sıyrılırken sarı ayçiçeğinin sorgulayıcı bakışları altında kendini eziliyormuş gibi hissetti."Ee en iyisi bunu gece konuşalım. Hava bunu konuşmak için fazlasıyla sıcak ve yakıcı." yüzüne zoraki bir gülümseme takındı. "Peki..."
🌼🌼🌼
"Senin neden güneşe küs, geceye barışık olduğunu hep merak ettim."
"Güneş'e küs değil sadece geceye fazla barışıktım." dedi ayçiceği soğuk rüzgarın hakim olduğu bu havada sarı ayçiceği ile konuşurken.
"Şu sabah ki bahçıvan konusu..."
"Bahçivanı, benimle her daim ilgilenen, besleyen,onu her gece yıldızların altında beklediğim bahçıvanı rüyamda gördüm."
"Bu senin için iyi bir şey olmalı."dedi sarı ayçiceği, üzgün gibi gözüküyordu.
"Ben onu rüyamda bile göremedim. Yol arkadaşımı saklı hatıralar altında,sabahları aramaya devam ettim."
Ayçiceği şaşırmış bir yandan da üzülmüştü ama derinlerde kendinin yalnız olmadıgını hissetmesi ona iyi gelmişti. "Bir yaz sonuydu, kücük bir kız çocuğu vardı yanımda birlikte büyüyor,oynuyor, konuşuyorduk. Ailesinin başka bir şehre taşınmasıyla onu bir daha hiç görmedim.Ben de onu hep aydınlıkta aradım bulutların arasında.Belki bir gün olduğu yerden çıkar gelir diye..."
Ayçiceği ona doğru döndü:
"Meğer ikimiz de yol arkadaşımızı aynı gün ama farklı zamanlarda aramışız aydınlık ve karanlıkta.Ama gönlümüzde yaşamaları için bir zaman veya mekana ihtiyaç yok.Onlar her daim zihnimizde, kalbimizde..."
"Unutma ayçiceği bulutlar da yıldızlar da hep birlikte, gökyüzünde..."
İyi geceler yeni yol arkadaşım 🌼
··
63 views
Yorumlarınızı benimle paylaşırsanız çok mutlu olurum düşünceleriniz benim için değerli ✨
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.