Günler sonra bugün ilk kez İzmit 'e sahile indim. Yeşilin koynuna sığınıp martıları ve denizi izleyerek Melisa Kesmez' in Küçük Yuvarlak Taşlar 'ını dinledim. İçim ısındı, içim acıdı ; bulandım, duruldum; düşündüm tarttım, doluya koydum sonra boşa... Her kitapta biraz da kendine yolculuk yapar insan. Ben de yaptım. Nergis' in hikâyesinde anne olmaya hazırlandığım, acaba hata mı yapıyorum, dediğim günleri anımsadım, gözlerim doldu. Daldım gittim otuz yıl öncesine. Gülsüm 'ün eski sevgilisinin mezarından alıp sonra denize attığıo küçük yuvarlak taş. Ne denir ki hayat işte. Bir martının sesiyle kendime geldiğimde Elif 'in hikayesi doluyordu kulaklıktan içime sıcak sıcak. Elif de anne olmaya, anneliği aklına yatırmaya çalışıyordu. Bir yandan da yürümeyen ilişkisine sırtını çevirmil, kendini dinlemek için babasıyla sık sık gittikleri tatil beldesine gelmişti. Bir gece ardına bakmadan bırakıp gittiği eski sevgili Evren sıcacık sesi ile karşısındaydı içini soğutmak için aldığı dondurmanın parasını ödemek için yaklaştığı kasada. "Bir daha kimseyi sevmeye çalışma, olur mu?" demesi Elif 'i anladığını ima ediyordu. Anneler dedim, kızlarının hayatını yaşıyor küçük ayrımlarla. Ayağımın ucuna kadar gelen bir köpekle yeniden sıyrıldım düşlerden. Yine kulağım kulaklıktaki seste. Bu sefer Mehmet' in öyküsü. Ne güzel babasın sen Mehmet. Annesi evliliğe, hele hele dünyaya bir çoçuk getirmeye hazır olmayan bir kız çocuğunun en büyük şansısın. Mehmet 'in babalığı içimi ısıttı, gönlümü fethetti. Deniz, yeşil,serinlik, martılar, orada oturduğum sürece bana eşlik eden köpek - ben ona Helios adını verdim- ve kitap bana çok iyi geldi. Bir de önerim var bu paylaşımı okuyan anne ve babalara. Önce kitabı okuyalım sonra Mehmet' i yılın ve gönüllerimizin babası ilan edelim.

Küçük Yuvarlak TaşlarMelisa Kesmez · İletişim Yayınları · 20223,334 okunma

·

17 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Münire Çalışkan Tuğ