Sahabe İklimi serisinin sonuna gelmiş bulundum.
Okuduklarım arasında beni bu kadar ağlatan, bu derece bana tesir eden hiç bir eser olmadı diyebilirim rahatlıkla.
Sahabede ki bu peygamber aşkını gördükçe içimde bir şeyler koptu.
Bu etkiyi hissetmenin, zorlanarak duygulanarak okuyabilmenin şükrünü de vermeliyim dedim.
Bu cildi Sümeyra validemizin hayatıyla başlıyor. Babasını, kocasını, iki çocuğunu şehit olarak gördüğü halde Resulullah'ın sıhhatini soran büyük bir peygamber aşığı:
"Ey Allah'ın Resulü! Senden sonra bütün musibetler bana hafif gelir."
Okuduklarımız bize kendimizi sorgulatmayacaksa, hayatımız üzerinden muhakeme ettirmeyecekse neye yarar?
Her hayatın kıyısına kendimi iliştirdim. Kendimde ki devasa eksikliği, kusuru bir kez daha idrak ettim. O kadar aciziz ki bu tesiri canlı tutmak için sürekli körüklememiz gerekiyor. Her şey gibi tesirde uçup gidiyor...
Bitmesin bu tesir hayatıma sirayet etsin istedim.
Bu cilt üzerinden kendime sorduğum ilk soru "önceliklerim neler?" oldu.. bunu hala düşünüyorum.
Önceliği Allah olan, Peygamber olan; kendini hiçe sayabilen, mal-evlat dünyaya dair tek bir zerreye tamah etmeyen bu insanlardan hayatımızın her noktasında öğrenecek çok şeylerimiz var.
Hasan-ı Basri'nin (r.anh) şu sözü hatırıma geldi:
"Eğer siz onları görseydiniz deli sanırdınız. Onlar da sizin iyilerinizi görselerdi “bunların ahirette bir nasibi yok” derlerdi. Kötülerinizi görselerdi, “bunlar hesap gününe inanmıyorlar” derlerdi.”
Yaptıklarını hayret ve hayranlıkla okumama rağmen aklım alamıyor çoğu şeyi. Peygamber (s.a.v) mektebinden geçmenin etkileri değil de ne? Bundan değil mi ki o saadet asrından, Resulullah'ı görenlerden sonra kimse o dereceye erişemedi...
Asla benden bu kadar demeyen; seven sevdiğinin yolunda olur, seven sevdiğinin yolunda ölür diyen muhteşem insanların hayat öyküsü bu..
"Yürü ya Resûlullah! Yürü bizi ancak arkanda bulacaksın, yürü ve bizi Allah'ın bereketine ulaştır" diyerek, buna uygun bir kamet, duruş sergileyen insanların öyküsü.
Bu seri bu yılın en bereketli katkısı oldu hayatıma. Kitabın sahibesine bir hediye şart oldu..
Onları okumamız lazım, onların büyüklüğünü iliklerimize kadar hissedip kendimize kalıcı bir paye edinmemiz lazım.
"..karanlık bir çağda yaşamak zorunda olan biz Müslümanlar her zamankinden daha fazla bu yüce ruhları tanıma, onlarla hemhal olma, onları yolumuzun rehberleri, gecelerimizin hidayet meşaleleri ve gündüzlerimizin refikleri yani dostları edinmek zorundayız."
Bu bilgileri bize kadar ulaştıran her bir insandan Rabbim razı olsun.
