Sadece Yaşayan Bilir Acıyı!
İkinci dünya savaşı yılları ve hemen hemen hepimizin bildiği fakat herkesin yaşamadığı o toplama kampları..
Dediğim gibi herkesin yaşamadığı fakat o birinin yaşadığı ve kendisinin kaleminden dökülen yaşanmışlıkların kaleme alındığı acılarla dolu eser, ateşte yanan insan etinin kokusu sinmiş bir eser!
Birçok filme konu olmuş ikinci dünya savaşı yılları toplama kamplarını çoğumuz eminim ki ağlayarak bitirebilmiştir.
Gerek 
Çizgili Pijamalı Çocuk eserinin kendisi gerekse filmi çok etkilemişti yüreğimi..
- O çit hayvanların çıkmasını engellemek için mi?
- Hayvanların mı? Hayır, insanların çıkmasını engellemek için.
Ve aynı acıyı konu alan "Hayat Güzeldir" yahut "Piyanist" filmi. Hepsi birbirinden değerli ve ne yazık ki gerçek acıları aktaran filmler.
Evet, bu eserlerin hepsi dediğim gibi ne yazık ki birer gerçek.
Fakat şunu söyleyebilirim ki ne kadar izlesek de ne kadar çok okusak da yaşayan kadar hissetmedik o acıyı, o üst üste yığılmış insan bedenlerini ve ateşte yanan insan etinin kokusunu..
Hakikaten de sadece yaşayan bilir acıyı! Ve gerçekten de yaşayan biri 
Viktor E. Frankl
Şöyle diyor kendisi;
Dehşete kapılmıştım, ama bu hiçbir şeydi. Çünkü adım adım, korkunç ve sonsuz bir dehşete alışmak zorunda kalacaktık. (s.24)
Eser Viktor E. Frankl bizzat kendisinin toplama kampında yaşadıklarını kaleme almıştır.
Şöyle diyor Viktor: Eğer yaşamda gerçekten bir anlam varsa, acıda da bir anlam olmalıdır. (s.82)
Eserden çıkarılabilecek o kadar mesaj var ki.. okurken gerçek anlamda ben acı, yaşam, anlam ve mutluluk kelimelerinin anlamını biliyor muyum? diye düşündüm .Ve bunları bu eserle hemhal olduktan sonra anladım diyebilirim. Sizler anlamları bulabilecek misiniz? Umarım..
Eminim çoğumuzun aklına sadece sela sesi geldiğinde ölümün var olduğunu hatırlıyoruz. Onlar her gün her saniye ölümü hatırlayarak yaşıyorlardı.
Ve sözlerimi destekleyen bir cümle: Bir iki haftalık ömrümüzün kaldığını düşündüğümüz için, hepimiz kendimizi canlıdan çok bir ölü gibi hissediyorduk. (s.48)
Peki kendimize soralım biz yaşarken aynı zamanda ölümü hatırlıyor muyuz?
(Eserle tanışmama vesile olan kıymetli 
Berat Sarıkaya hocama teşekkür borçluyum.)
Çiçek dolu bir bahçe,
Kitap dolu bir evden geçsin yolunuz..
g.g
·
95 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.