Birkaç yıl kitaplığımda süründü, okudum, yarım bıraktım, bir daha başladım ve nihayetinde bitirdim. Daha önce bir ödevim vasıtasıyla kitabın özetini okumuştum. Klasiklerde karşımıza çıkan o "iyi" karakterlerin genelde merhametli, bağışlayıcı olması beklenirken bu kitapta karşılaştığımız "iyi" karakterin intikam hırsıyla geri dönmesi beni çok etkilemişti. Bu yüzden merak ettiğim bir kitaptı. Birkaç dakika önce son satırlarını okudum ve şu anda ne düşünmem gerektiğini bilemiyorum. Sürükleyici, dehşet verici ve elbette uzunluğundan dolayı okuması gerçekten zahmetli olan bir maceraydı. Hatta okuduğum en uzun kitap olduğunu söyleyebilirim. Okumak için gerçekten emek harcadığımdan dolayı bende yeri ayrı olacağını düşünmüştüm fakat son sayfalar hevesimi kursağımda bıraktı. Hayal ettiğim o trajik sona kavuşamadım. Edmond Dantès, Denizci Sinbad, Lord Wilmore, Başrahip Busoni, Monte Cristo Kontu. Hepsi tek bir kişilik. 19 yaşında onurlu, cesur, yakışıklı bir delikanlı olanlı olan Dantès, bir insanın sahip olabileceği en güzel dakikaları yaşarken, şans yüzüne gülmüşken hayat bu mutluluğun ona fazla geldiğini düşünür. Edmond'un mutsuzluğu işine yarayacak olan birkaç dostunun ortak çıkarlarıyla hayatın en dip noktasına, hayal kırıklığına çekilir. Sefalet içerisinde geçen 14 yıldan sonra hayat bir kez daha yüzüne gülmeye karar verir ve zenginleşmiş, olgunlaşmış olarak hapisten çıkar. Eskiden masum bir fikri olan, kimseye kötülüğü dokunmadığı hâlde herhangi birinin onu bu hâle sokmak isteyebilmesine anlam veremeyen bir gençken hayatın acı gerçeklerini kavramaya başlar. İnsanları kötülükten ibaret görür, intikam almak ister. Bu yolda yürürken bazen iyilikle de yüreği yumuşar tabii. Uzun bir planlama sürecinden sonra Doğu'dan gelen gizemli bir kont kılığında Paris sosyetesinin üzerine çöker. Belki de hayat ona yaşattıklarını telafi etmek istediğindendir bilinmez, adeta tanrısal bir kişiliğe dönüşür. Davranışları, yaşayışı, sözlerinin ölçülülüğü, olayları yönetebilme gücü ve her şeyiyle intikam planı mükemmel bir şekilde işler çünkü Edmond artık Tanrı tarafından kötüleri cezalandırmakla görevlendirilmiş bir intikam meleğidir ve Tanrı Edmond'a yardım eder. Paris sosyetesinin gözünde de konumu tanrısallaşmaya başlar. Fakat Edmond nihayetinde bir fanidir ve aşırıya kaçtığı intikamında bazı aksaklıklar olur. Bu intikam masumlara da dokunur. Planının temelindeki asıl kişilerden aldığı intikam tamamlanınca Edmond Paris'i terk eder. İntikam kendisini tamamen tatmin edemez, vicdan azabından kurtaramaz. En sonunda Tanrı'dan geldiğini düşündüğü işaretlerle yapması gerekenleri yaptığını kabullenir. Açıkçası finalde yaptıklarından dolayı vicdan azabı duyan, kendini fazla tanrısallaştırmanın cezasını çeken ve Mercedes'e olan aşkıyla ölen bir Edmond bekledim. Belki de trajik finallere fazlasıyla alıştığımdandır, sonunda yaşananlar beni asla tatmin etmedi. Valentine ve Maximillian'ın aşkı çok güzel anlatılırken sonu aceleyle yazılmış hissiyatı verdi. Kitaba girdiği andan beri Hayde karakterinden nefret ettim. Sanırım biraz da saf aşka inanmak istediğimden kont ve Hayde'nin aşkından nefret ettim. Edmond Mercedes'in adını sayıklayarak ölmeliydi. Edmond Hayde'yle mutlu olmamalıydı. Özetle ilişkiler zincirinde yazarın kurgusal dehasına hayran kalsam da intikamlar çok etkileyici olsa da okurken kitaba ne kadar bağlansam da finalde büyük bir hayal kırıklığına uğradım. Kurgu çok etkileyiciyken final bir masal anlatılıyormuş hissiyatı verdi. Belki de yazar kitapta sıkça adı geçen Binbir Gece Masallarından birine benzetmek istemiştir. Keşke yapmasaydı. Bu kitaba trajik bir son yakışırdı. P.S.: Alexandre Dumas'ın sayılarla ilgili büyük bir sorunu vardı sanırım çünkü birçok yerde tarih ve hesaplama yanlışları düzeltilmişti. Edebiyatçı adamın matematikle işi olmuyor demek ki.

Monte Cristo Kontu (2 Cilt Takım)Alexandre Dumas · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202026,2bin okunma

·

118 görüntüleme

Nurseza sağlam

@Nursezasaglam ·

10ay

👏🏻👏🏻

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yaren