Z.s.ö kuzenimin hikayesidir.
Kanatsız melek
Bildim bileli yetimhanedeydim ben. bu yetimhane bilinen yetimhaneler gibi değildi. Bu kız yetimhanesinde herkes pencereli ama camsız ve biçimsiz duvarları olan bir odaya sahipti ve ben o duvarlardan birine bakıyordum şu an. müdüre hanım nedense son zamanlarda benim uyumama izin vermiyordu, ondan bahsetmeyi unuttum müdüre hanım bu katı kuralları kurandı. o kurallar şunlardı, saat altıda kalkıp o geçe kahvaltıya inerdik sözde kahvaltı şuydu bir kepçe tatsız tuzsuz bir lapa ve bir bardak suydu altıyı yirmi geçe odana çıkar ve saat altıya kadar uyuyorduk. aynı yemekleri yiyip müdüre hanımın herkese belirlediği farklı saate göre uyurduk ama ben son zamanlarda uyumuyordum çünkü müdüre hanım izin vermiyordu. sonraki sabah sadece yarım kepçe lapa verdiler bir iki gün böyle geçti.. sonra yarım kepçeden çeyrek kepçeye, çeyrek kepçeden boş bir kepçeyle döndü yemeğim. bir bardak Sudan başka bir şey tüketmiyordum uykusuzluktan mos mor gözlerim ve kemik torbası bir vucüdum vardı. ama ümitsizliğe kapılmadım çünkü bir hafta sonra yetimhane tanıtım töreni vardı o zaman müdüre hanım istediğim şeyleri yememe izin verirdi altı gün geçti artık kıpırdayamıyordum yerimden. birden müdüre hanım içeri girdi beni süslü püslü odasına götürdü birkaç fotoğrafımı çekip beni odama attı sonra gözlerim kapandı bir daha açılmamak üzere.. sonraki gün müdüre hanım kızın fotoğraflarını halka gösterip şöyle bir konuşma yaptı "bu kızımıza ne kadar ısrar etsekte inatla yemek yemedi uyumadı çünkü ailesizliğe dayanamadı. başka kızlarımızda böyle olmasın daha çok kız almaya çalışalım" müdüre hanım duygusal bir konuşma için kanatsız bir meleği öldürmüştü hayır hayır onun kanatları vardı sadece kanatlarını kırmışlardı.
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.