Rakı sınıflar ötesidir. Sofrasına kabul ettiği ölümlüleri eşitler. Rakı sofrasına rakıdan sonra mezenin geldiği düşünülür. Yanlıştır. Rakıdan sonra muhabbet gelir. Çilingirde, beklemenin hikmetlerini öğrenirsin. Konuşmak için beklersin, bir sonraki duble için diğerlerini beklersin, mezelerin gelmesi için beklersin. Beklemek güzeldir. Sen rakıyı kabul edersin, bu kolaydır. Ama rakının seni kabul etmesi zaman alır. Ehlikeyiflik genç bir ihtiyarlık, tembel bir üretkenlik, temkinli bir cesaret halidir. Felsefemizin modern hayata tek bir önerisi var: “Dur bi!” Rakı gerçektir ve kedi gibidir. Ne Schengen tanır, ne sınır, ne milliyetçilik. Rakı içerken aslolan seninle kadeh tokuşturanları dinlemektir. Çilingirde sohbet her şeyden önce gelir. Rakıdan bile. Muhabbet fakiri masaya rakı koysan neye yarar, servisi bizzat Münir Nureddin yapsa kaç yazar? Tek bir tatilden aynı anda dinlenmeyi, eğlenmeyi, macerayı, kültürü, denizi paket halde bekler. Haliyle bu insanlık tek bir çilingirden de çok fazla şey bekler. Sakin, yumuşak yumuşak için. Kararında için. Felekten hırsızlık peşinde koşmadan, gecenin, muhabbetin, neşenin, hüznün sizin olduğunu bilerek için. Rakıdan kültürünü alırsanız geriye uyuşturucu kalır. Ehlikeyif, araziye uygun bir şekilde neşelenmeye de hüzünlenmeye de açık birisidir. Rakı kıpkırmızıdır. Düpedüz kızıldır. Manifestosunu Marx değil, damadı Lafergue yazmıştır sadece. Masada GSM kurcalanmaz. Meze Instagram’lanmaz. Tweet atılmaz. Bunlar hep muhabbetsavardır. Müzik ille olacaksa muhabbeti bölmeyecek kadar açılır. Hedef zaten belliyse yola odaklansana güzel kardeşim. Dur bi’. Soluklan. Aşka, şiire bak biraz. Ayaklarını uzat, rakı iç.
Arka Kapak Yazısı...Kitabı okudu
·
43 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.