BİR İKİ ÜÇ DÖRT BEŞ SİZ BEŞE SAYANA KADAR 23 İNSAN DENİZANASI TARAFINDAN SOKULDU...
Suzy kendini her şeye yabancı hissediyordu. Çünkü tek yakın arkadaşı Franny'yi bir kazada kaybetmişti. Franny boğulmuştu ve Suzy'nin kötü biten arkadaşlıklarını telafi etmek için başka bir şansı olmayacaktı.
Suzy, bu trajedinin sebebinin nadir gerçekleşen bir denizanası sokması vakası olduğuna ve bazı şeylerin durup dururken gerçekleşmeyeceğine ikna olmuştu. Bunun üzerine hayal dünyasında sessiz bir inzivaya çekilerek teorisini kanıtlamak için bir plan hazırlamıştı.
Bu plan Suzy'nin o güne kadar beslediği tüm korkularından sıyrılmasını ve önüne çıkan tüm engellere karşı koymasını sağlayacaktı. Denizanalarıyla,
evrene dair mucizelerle, yeni arkadaşlıklarla ve umutla dolu, kalpleri sızlatacak kadar içten bir yolculuk onu bekliyordu.
Hayatı, ölümü ve evrenin hayret verici harikalarını... ve hemen yanıbaşınızdaki sevgi ve umut olasılıklarını fark etmek sandığımız kadar kolay olmayabilir miydi?
!SPOİLER İÇERİR!
Hayalet Kalp kitabı ilk başta çocuklara hitap edildiği sanılsada her yaştan insanın okuyabileceği bir kitaptı. Sade ve akıcı bir dile sahip olduğu için çok hızlı okunuyor. Ayrıca içerdiği bilgiler bakımından da çok güzel.
Kendimi Suzy'nin yerine koyduğumda bunca şey yaşadığım arkadaşım için bu bütün araştırmaları falan yapmazdım.
Suzy'nin kimse onu anlamadığı için bir daha konuşmamasını haklı buluyorum bazen biz ne kadar anlatmaya çabalasakta anlamazlar.
Suzy'nin okulda gördüğü zorbalık iğrençti. Kurbağaya yaptıkları şeyler vs. okurken biri şunların ağzına çaksa keşke dediğim zamanlar olmadı değil.
Bayan Turton'un , Suzy'nin annesinin, Taco ve Aaron'un Suzye hep destek olmaları aşırı hoştu.
Belki de benim beklentilerimin yüksek olmasından dolayı kitabın sonu beni tatmin etmedi en azından gidip adamla konuşmasını ve Franny'nin ölüm sebebi ne aydınlansın isterdim.
Ayrıca Jamie'nin gerçek olmasına şaşırdım denizanası onu sokmasına rağmen hala onlarla ilgili araştırma yapması ilginç geldi.
Kitabın ilk başlarında Suzy'nin Franny'nin öldüğü gün ve öldüğünü öğrendiği gün arasındaki o 2 günü yıldızlara benzetmesi aşırı hoşuma gitmişti bunu da demeden geçemeyeceğim.
"Senin ölümünle benim öğrenmem arasındaki o iki günü ne zaman düşünsem aklıma yıldızlar gelir. En yakınımızdaki yıldızların ışığının bize dört yılda ulaştığını biliyor muydun? Yani, biz o yıldıza veya herhangi bir yıldıza baktığımızda, aslında o yıldızların geçmiş halini görürüz. Tüm o kıpraşan ışıklar, gökyüzündeki tüm yıldızlar yıllar önce sönseydi, şimdi, şu dakika gecenin göğü bomboş olsaydı bizim ruhumuz bile duymazdı."
Kitap boyunca denizanaları hakkında şeyler öğrenmek güzeldi. Cidden çok ilginç ve korkutucu yaratıklar.
Bir, iki, üç, dört, beş siz bunu okuyana kadar 23 kişi denizanaları tarafından sokuldu...
Bir kitabın daha sonuna geldik hoşçakalın.
Kitaptan son bir alıntı:
"Bir denizanasına yeterince bakarsanız, gözünüxe atan bir kalp gibi görünür. Türü önemli değildir. İsterse yanıp sönen ışıklarıyla kan kırmızısı Atolla olsun ister fırfırlı çiçek şapkalısı. İş nabız atışlarındadır, hızlıca kasıldıktan sonra gevşeyişlerindedir. Bir hayalet kalbi andırırlar. Bir tarafından bakınca öbür tarafını görür, o güne dek yitirdiğiniz ne varsa hepsini bağrında gizleyen bambaşka bir dünyaya bakarsınız."
·
32 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.