Hayırlı uğurlu olsun, yerleşemeyen asla üzülmesin!
.
Uygulamaya henüz giriş yapmadan YKS sonuç belgeleri gördüm, okudum kendi adıma kazanmış yerleşmiş gibi çok sevindim.
Şükür istediğim oldu diyeni okudum, Hukuk Fakültesi, Sağlık Bilimleri Ebelik gördüm. Görmediğim olumlu daha bir çok sonuç olduğu kesindir.
Diyeceğim o ki; yıllar önce bu duyguyu korku ve sevinçle karışık ben de yaşadım. İstediğim hep Eğitim Fakültesi Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmenliği bölümü idi, üç kez aynı bölüm için bir daha girdim sınava, kader yolumu çizmiş, üstelik bölümün sıralamasına sıralamam yetmesine rağmen olmadı, ne hükmettir dedim sonra gele gele geldi, Amasya Büro Yönetimi ve Sekreterlik, dedim kader beni sekreter yapacak, o zamanlar da bayanlar sekreter olarak çalışıyor hep, boynu bükük gittim, planım vardı ama, iyi notla bitirip DGS ile İktisat, İşletme, Kamu yönetimi gibi bölümlere geçmek, velhasıl 1.sınıfı iyi bir ortalama ile bitirdim.
O yaz hayallerime havlu atmış birisi olarak geçerken, bir gün Amasya Adalet Sarayının önünden geçerken, orada banka ATM'leri vardı ablam hemşire olduğu için onun maaşını çekmeye gidiyordum, kader götürecek ya, dışarıda kalabalık herkes panodan bir şey okuyor, ben de bu insanlar ne okuyor diye merak ettim bakayım dedim, baktım Anayasal üst yargı olan yüksek bir kurul sınav açmış, başvurusu o gün son gün, özellikle şartlarından bir tanesi bilgisayar veyahut daktilo"yu iyi kullanmak, sertifika sahibi olmak, ablamı aradım durumu anlattım benim okul şartı belge şartı yeteneğim tutuyor acaba beni alırlar mı dedim, neden olmasın dedi. Son gün başvurunun bitmesine 1 saat kala koştura koştura başvuruyu yaptık.
Sınava Ankara'da girdim, tabiki genel kültürüm iyi, üç yıl ders çalıştım Edebiyat Öğretmenliği için, umutluyum. Sonuçlar açıklandı o yıl 79 puan alarak mülakata girmeye hak kazandım. Kuruma Türkiye genelinde alınacak kişi sayısı tam tamına 98 kişi.
Dedim ki abla, beni mülakatta elerler, ben kimim ki referansı olanlar girer dedim. Mülakata Ankara'ya gittim, yüksek gösterişli bir bina kalabalık, herkesi en üst kata sırayla isim olarak çağırıyorlar. Heyecandan titriyorum.
Sıra bana geldi, beş kişilik yüksek yargı organı üyesi heyetin önündeyim. Dediler bilgisayar daktilo hangisini iyi kullanıyorsun, efendim her ikisini de dedim, geç bakalım birine dediler.
Geçtim bilgisayar başına oturdum, bir metin kitabı koydular önüme sayfa açıp, süre başlayınca yazmaya başla dediler. Başladım yazmaya, fakat bilgisayara bakmıyorum sadece kitaba bakarak yazdım beş dakika. Bitince, yetkililer sen nereden biliyorsun dediler, okuldan biliyorum dedim, ayrıca genel kültür beş soru sordular hepsini de doğru olarak cevapladım. Neticeden içimde kalan ukte ile biraz sevinçle ayrıldım, bir hafta sonra tercih yaptım ve atamam gerçekleşti.
Okuluma gittim rehber hocam bayandı, ona durumu anlattım baktım gözleri gülüyor Hayırlı olsun ne güzel dedi, dedim ki hocama, hocam okulumu sevdim idealim vardı, ne yapayım gideyim mi, kalayım mı? Sen ne diyorsun yavrum dedi, okul bitince sekreter mi olacaksın, git bak ne güzel iyi bir yere yerleşmişsin, sonradan istediğin bölümü okursun dedi. Vedalaşıp herkesle ayrıldım.
22 yaşında göreve gurbete çıktım, heyecan içinde, gezip dolaşıp üniversite ortamı yaşayayım derken kendimi çok resmi ciddi bir resmi kurumun içinde buldum. Hayat insanın yaşına bakmıyor, her şeye alıştırıyor.
Yıllar geçiyor, içimdeki ukte tamamlanmış değil, ilk yıllar o zamanlar kitapların dünyasıyla tanıştım, kitap fuarlarına giderdim, hiç unutmam Kemal Sayar hocanın programı olurdu onu izler ona çok imrenirdim, sonraları İskender Pala'yı TV ekranlarında görür anlamaya çalışırdım heyecan içinde, ve bu süreçler okuma yolunda daha çok ışık oldu yoluma.
Sonrası ne yaptım, sınava yeniden girdim, artık meslek yönünde okumalıydım, Adalet Yüksekokulu'nu okudum iyi bir notla bitirdim, sonrası bitmiyor, Siyaset bilimi ve kamu yönetimi bölümünü yüksek onur belgesi ile bitirdim.
Bütün bunları kısaca anlatma gereği duydum, çünkü gelecek, beklenti ve sınavlarla ilgili olduğu için...
Kader yolu çiziyor, dönemeçler çok, bu dönemeçler yolcuya aittir derler ya, tıpkı öyle, ben de döndüm kader bir yerde bir yere vardırıyor.
Öncelikle, kazanan tüm kardeşleri kutluyorum, başarılar diliyorum okul yolunda ve hayat yolunda ...
Kazanamayan, istediğim yer olmadı diyen kardeşlerim üzülmesin, hiç bir şey üniversite kapısından geçmiyor, illaki o ortamı yaşamak görmek tarifsiz bir şey, elbette okumak çok anlamlı, eğer iradeniz güçlü ise, ben istiyorum diyorsanız, imkanınız varsa, umudumuzu kırmadan yeniden çalışın. Hayırlısı olan belki sonrasında gelecektir. Üzülmek, hayata küsmek hiç bir işe yaramaz, lütfen bunu unutmayın.
Çünkü hayat yolunda başarı merdivenini hiçbir kimse sizden başka önünüze koymuyor, koyamaz.
Umudunuz taze olsun. Azminizi kırmasın. İnşallah het şey gönlünüzce olsun.
Anlayışınıza çok teşekkür ediyorum.
·
427 görüntüleme
çok güzel ya artık üzülmemeye karar verdim :)
siz de sabırlıymışsınız maşallah
Teşekkür ediyorum, aynen böyle olmalı diye düşünüyorum
4 sonraki yanıtı göster
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.