Ömer Taha: Yolda duran insanlara bakıyorum, Hepsi çok yapmacık geliyor. Sanki kulağıma gelen rüzgarın sesi bile bana ölümü hatırlatıyor, Ve bazen sanki nefes almak bile çok yorucu geliyor, Dünyaya bir büyüteçle bakar gibiyim ve bu çok korkutucu geliyor bana. İçinde yaşadığım bu dünyada sanki yaşamaya değer bir kanıt bulamıyorum. O kadar buruşmuş o kadar...

Yolda duran insanlara bakıyorum, Hepsi çok yapmacık geliyor. Sanki kulağıma gelen rüzgarın sesi bile bana ölümü hatırlatıyor, Ve bazen sanki nefes almak bile çok yorucu geliyor, Dünyaya bir büyüteçle bakar gibiyim ve bu çok korkutucu geliyor bana. İçinde yaşadığım bu dünyada sanki yaşamaya değer bir kanıt bulamıyorum. O kadar buruşmuş o kadar yaralıyımki nefes almak bile acı geliyor, Ve şunu fark ettim bu dünyada yaşayamayacağımı, büyüteçle baktığım bu dünyada hiçbir mutluluk belirtisi bulamadım kendime dair. Ben ölüm ve yaşam nedensizliğinden dolayı vazgeçtim yaşamaktan. Her gün kendime aynı soruyu soruyorum Neden mutsuzum? Bundan sonra neye dönüşeceğim diye. Kendime yaşam kelimesini yakıştıramadığımdan dolayı hiç kimseye hiçbir şeyi anlatamayacağımdan o kadar çok korkuyorumki. Bir keresinde birisi bana "Allah karşına seni sevecek bir insan çıkartsın" demişti. İlk başta önemsememiş daha sonradan gözlerim yaşlı defalarca aynı sözü düşündüm. Ve anladım hiç bir zaman gerçek mutluluğu tatamayacağımı anladım. Yaşamaya büyük bir yeteneğim olduğunu düşünüyorum, Ama ilgimi çekmiyor, Eğer geçmişime bir söz söyleyebilecek olsam "Bir ölüye göre fazla nefes alıyorsun" derdim

13 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ömer Taha