Bugün Bursaya yolumuz düştü, niyetlerimiz halistir inşaALLAH çünkü huzur evini ziyaret etmek için niyet etmiştik Hamdolsun Rabbim nâsibdar kıldı bizleri. Yüreğimi bir sevinç kaplamıştı ama o sevinç ile birlikte hüzünde yer edinmişti. Arabadan inip kapıya varmıştık heyecanımız yükselmişti tâ ki ayaklarımız kapıdan içeri girene dek. Bir hanım efendi bize eşlik etti odaları tek tek ziyaret edip hayatlarından bir şeyler aktarmak için. Evet birinci katı çıkmıştık inilti sesleri tüm koridoru inletiyordu adeta, arkadaşlarımızla birbirimizin gözlerine baktık evet ilk defa gelmiştim çünkü neyle karşılaşacağımızı bilemiyordum hani tv'lerde gösterilir ya huzur evlerine gittiklerinde teyzeler örgü örer amcalar gazete okur herkes mutlu ben öyle bir şey göreceğimi düşünmüştüm ama gelin görün ki o manzara bambaşka bir manzara idi. Evet yaşlı dedelerimize ve ninelerimize çok iyi bakıyorlardı fakat hüzün vardı, dert vardı, sıkıntı vardı hiç bir şey bu kadar canlarını acıtmıyordu. Her odayı ziyaret edişim adeta canımdan can alıyordu gibi gözyaşlarımı gizliyordum görmesinler diye yutkunmakta bile zorlanıyordum ahhh.... Ne diyebilirdim ki...
Her oda ayrı bir hayat her oda koca bir sıkıntı ve keder...
Bir teyze vardı hiç unutmayacağım elleri ve ayakları bağlıydı bize eşlik eden hanımefendiye sorduk bu teyzemizin elleri ve ayakları niçin bağlı diye düşünün hayatına dair her şeyi unutmuştu alzheimer'in son evresinde olduğunu ve ismini bile unuttuğunu söylediler ve hanım efendi konuşmaya devam etti, bu teyzemiz bir kaç defa namaz kılmak için kalkmaya çalışırken yataktan düşüp kendini yaralamış ve sadece hayatında namazı ve kur-an'ı düstur edinmişti biz de kendini yaralamasın diye ellerini bağlamak zorunda kaldık çünkü teyzemiz yatalaktı biz de istemeyiz ona bir şey olsun dedi ve devamında şunu ekledi gençken de namazına ve kur'anına çok düşkünmüş hiç birini ertelemezmiş dedi. Ve o ân kendi kendime dedim ki hâkikaten insan nasıl yaşarsa öyle ölür. Bu bana büyük bir ders olmuştu.
Her birinden bir dua almak o kadar mutlu etmişti ki bizleri... Yaşlı nenelerimiz; yavrularım biri bizi ziyarete geldiğinde o kadar mutlu oluyoruz ki anlatamam size ve o mutluluk bize 2-3 ay yetiyor dedi kendimi dışarı attım dayanamadım çünkü o ân gözyaşlarımı salıverdim. Bunu niçin anlattım biliyor musunuz biz gerçekten iyi bir müslüman değiliz biz Efendimiz (s.a.v)'e layık ümmet değiliz halbu ki o çok merhametli idi o bambaşka idi neden ki bizler onu örnek almıyoruz ki Rabbim onu bize rehber olarak gönderdi neden bu kadar rahatız, biz cenneti mi garantiledik rahatlığımız bu yüzden mi? Vallahi hayır Allah'ın Rasûlü bile günde 100 defa istiğfar ederdi noldu da bize biz bu haldeyiz?
Uzatmadan şunu söylemek istiyorum lütfen Sıla-i Rahîm yapalım lütfen merhametimizi yok etmeyelim bir müslümana bu yakışır çünkü. Ashab-ı Kirâm efendilerimiz gibi olmaya gayret edelim onlar bizlere yön gösteren birer yıldızlardır...
Rabbim her birimizi o şuura eriştirsin ihsan ve ihlâsımızı artırsın bizi kendine layık kullar kılsın âmin selam ve dua ile ...