OKUYUN SÖZCÜKLERİ YOKSA ÖLECEKLER
Yaklaşık bir hafta önceydi. Halletmem gereken bir iş vardı. Evimden çıktım ve arabama bindim. Motoru çalıştırdım ve yola koyuldum. Evimin bulunduğu sokaktan anayola döndüm ve biraz ileride, yerde onu gördüm. Yolun kenarında yatıyordu, her araba geçtiğinde el sallar gibi yardım istiyordu ama kimse dönüp bakmıyordu. Kimse elini uzatmıyordu. Belki de kimse onu fark etmiyordu. Kim bilir ne zamandır oradaydı? Kim bilir kim kaldırıp atmıştı?..
Kaldırımın olmadığı bir yerde olduğu için arabaların üstünden geçmesi muhtemeldi. Öylece geçip gidemezdim, içim rahat etmezdi. Biraz ileride, yolun kenarına arabayı çekerek durdum ve arabadan inip yanına koştum. Hemen yerden kaldırıp kucakladım. Üstü başı toz içindeydi, her yerini silkeledim. Belli ki üstünden arabayla geçmişlerdi ya da üstüne basıp yürümüşlerdi. Çünkü her tarafı kırışmıştı. Elimden geldiğince onları da düzelttim.
Sağa sola baktım. Belki bir yakını, bir sahibi vardır diye. Ama kimse oralı değildi, kimse bizi görmüyordu. Bunun üzerine kendisini arabama davet ettim ve yan koltuğa oturttum. Bir yandan da buna sebep olanlara ve herkesin yanından geçip gitmesine kızıp kendimce söyleniyordum. İçinde zaten ne yaralar, ne isyanlar, ne dertler vardı. Bir de bunu yaşamıştı...
Neyse... İşte o gün içindekileri bana anlatmaya başladı. Şaşırdım daha ilk dakikalarda. Çünkü böyle iyi bir anlatım böyle bir muameleye maruz kalmıştı, kötü bir olay yaşamıştı. Üzüldüm, kızdım. Ve iyi ki dedim, iyi ki durup yerden kaldırmışım. Yoksa, zihinlerde ve kalplerde olması gereken sözcükler; bir yol kenarında, asfaltın üzerinde ölecekler!
Yavaş yavaş okuduğum anlatım biraz önce bitti ve şimdi bu yazıyı yazıyorum. Daha önce karşıma çıkmayan bir kitap, adını duymadığım bir yazar. 2016 yılında basılmış. Yazarı biraz araştırdım ancak sadece Facebook'taki profiline denk geldim. Emekli bir öğretmen olduğunu anladım. Kendisine istek attım ama gördü mü bilmiyorum. Kabul edip etmemesi önemli değil. Ben onun hayat tecrübesini, düşünce ve duygularını dinledim zaten, kendisi bunu bilmese de.
Bu şiirlerle buluşmam benim için anlamlı şekilde gerçekleşti. Bu yüzden bu kitap benim için değerli. Ancak kitabın değeri sadece bu olayla ölçülü değil. İçindeki sözcükler, mısralar, dizeler; hisler ve fikirler çok güzel, çok iyi, çok değerli. Belki kızanlar olacak ama, yakın zamanda 
Edip Cansever'in 
Gelmiş Bulundum kitabındaki şiirleri de okudum. Onları, bu kitaptaki şiirler kadar sevdiğimi söyleyemem. Neden, bilmiyorum ama iyi kitaplar, iyi eserler, iyi işler, iyi insanlar değer görmüyor ya da çok geç değer görüyor. Aslında nedenini biliyorum ama bu duruma üzülmekten ve kızmaktan da kendimi alamıyorum. Bu saçmalığın değişmeyeceğinin de farkındayım.
İyiye değer verilmesi ümidiyle...
·
46 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.