Başkarakterimiz Veronika, her şeye sahip, güzel olmasından mütevellit iyi ilişkiler yaşamış bir kız ve hayatının monotonluğundan şikayetçi olan bu kızımız intihar etme eylemine pek bir hevesli. Hayatında gözle görünür bir problem olmamasına rağmen buhrana düşen kızımız bana biraz şımarık geldi. Ayrıca intihar etme psikolojisinin "ya şu hapları atmadan önce şu yazıya bir bakayım ya, hiç de ilgimi böyle şeyler çekmez ama yine de bir bakayım" dedirttirmeyeceği açık. Dediğim gibi eğer bu tarz bir yaklaşım ile intihara eriştiyse kızımız gerçekten şımarık.... Yazar da Veronika üzerinden bizlere "yaşayın, yaşama tutunun" mesajını vermeye çalışıyor. (Bu mesajı verirken hayatta intihar etmek için binlerce sebebi olan insanları es geçip dertsiz Veronika'yı merkeze alması ironik.) Bu mesajı verirken de hastanedeki çeşitli hastaların öyküleri ile de çeşitlendiriyor. Fakat benim gözlemlediğim bir çelişkidir ki, bu mesajı vermekte aracı olarak kullandığı kişi Veronika, o zaten hayatı yaşıyor. Yani diğer karakterler daha olağanken intihar eylemine bu kadar uzak olması gereken Veronika, verilmek istenen mesaj için iyi bir taşıyıcı olamıyor. İyileşmek içinse bu monotonluktan kurtulup hastaneye yatması yeterli oluyor. Burada doktorumuz ona ölüm bilincini aşılamaya çalışıyor ama bence veronika sadece konum değiştirdiği için, hayatına yeni bir heyecan kattığı için iyileşiyor, çünkü onun şikayeti de tam olarak buydu zaten, monotonluk... Ayrıca her şeye sahip olmaktan sıkılan kızımızın hemen aşkı bulması da ilginç, belki erkek karakterimiz şizofren rolü yaptığından Veronika'ya "farklı" gelmiştir. Bütün bunların sonucu olarak demek istediğim şudur ki, anlam arayışı belirli bir refah söz konusu ise sizi intihara sürükleyebilir. İnsana dert olduğu kadar dertsizlikte yüktür ama insan kendisi ve yaşamı ile barıştığı zaman her şey daha hafif gelir ki bu da hiç kolay değildir. Bununla birlikte evet toplum baskısı, olması gerektiğine inanılan her şey herkesin üzerinde birer yüktür ama bu bir özgürlük kısıtlaması değildir. İnsan, bu baskılara boyun eğebileceği gibi karşısında durma cesaretini de gösterebilir. Bu sadece sonuçlarına katlanması gereken bir seçimdir, ve bir seçeneğinin söz konusu olması onun özgür olduğunun kanıtıdır. Lakin insan alıştığı toplum tabularını yıkmamak için konfor alanında kalmayı seçer ve suçu kendi üzerinden alıp topluma atar, bunun üzerine de binlerce toplum eleştirisi içeren kitaplar yazılır, aslında insanın kendi hapishanesinden çıkmaya cesareti olmadığı gerçeğini göz ardı edip... Toplumsal tabular, fikrimce insanın bireysel yaşamında onları yıkma cesaretini göstermesi ile toplumda da yavaş yavaş yok edilir ama herkes bireysel olarak bu tabulardan kurtulmalıdır. Böylece bir zincir gibi insanların özgür seçimlerini baskı altında yaşamayacağı bir toplum oluşturulabilir... Toplum baskısını toplumdan bireye indirgememin sebebi ise var olanı her hali ile kabullenip tartışma konusu olmaktan çıkartıp çözüm odaklı bir bakış açısı sergilemektir.

Veronika Ölmek İstiyorPaulo Coelho · Can Yayınları · 202077,7bin okunma

·

34 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

jane