Gönderi
Benim için oldukça özel olan bir kitap. Hem de bitireli birkaç hafta olmasına rağmen. Kitap, oldukça zengin olan ve evinde sürekli partiler veren Gatsbynin yanındaki eve Nick adındaki anlatıcımızın taşınmasıyla başlıyor diyebiliriz. Nick ve Gatsby gel zaman git zaman aralarında bir dostluk kuruyorlar. Ama bunun yanında bir şey daha var. Nickin bir kuzeni var, Daisy. Daisy ise Gatsbynin 5 yıldır yarım kalan aşkı. Pek ayrıntıya girmeden anlatmak gerekirse, Daisy, Nick, Gatsby ve birkaç kişinin bir araya gelmesiyle olaylar hiç beklemediğim bir yöne çevrildi. Soluksuz okudum resmen. Gatsbynin o acısını, geçmişi geriye getirmeye çalışmasını, sevdiği kadın için kitabın sonunda çok büyük bir şeyi göze almasını hiç yaşamamış olmama rağmen çok iyi anladım. Gatsby kesinlikle bağlantı kurabildiğim bir karakterdi. Ayrıca dili bence pek ağır da değildi. Gayet okutturuyordu kendini, akıcıydı. Aslında kitabı okuma sebebim Taylor Swiftin bir şarkısında Gatsbyden, bir şarkısında da Daisyden bahsediyor olmasıydı. Çok sevdiğim şarkılardır. Kitabı ve onun hayatını ele aldığımızda bazı paralellikler yakalayabiliyoruz ve bu beni nedensiz heyecanlandırıyor.
Kitabın daha ilk sayfasında hoş bir nasihat var. "Birisini eleştirmeye kalkıştığında, şu dünyada her insanın senin sahip bulunduğun ayrıcalıklara sahip olmadığını hiç aklından çıkarma."
"Düzeltmek için kendi gücünüzü tükettiğiniz şeylere yeni gözlerle bakmak, her durumda hüzün verici oluyor."
"Geçmişi geri getiremezsin."
"Geçmişi geri getiremez miyim. Niye, elbette ki getiririm." Ah Gatsby, seni çok sevdim.
"Bir kimseye dostluğumuzu sağken göstermeyi öğrenelim, ölünce değil. Sonrasında ise, benim kendi kuralım her şeyi kendi haline bırakmak."
·
50 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.