Ritmatist, tam zamanında okumuşum, tam mola dediğim bir kitap. Çok keyifli bir okuma. Genç-yetişkin veya fantastik okumayı seven herkes okuyabilir. İçindeki şiddet öğeleri nedeniyle 12-18 yaş arasındaki herkesin en az benim kadar keyif alacağı bir kitap. Tam çerezlik, ara vermelik. 400 sayfa elimde eridi sanki. Ama karakterlerin diyaloglarında geçen aynı cümleler beni çok sinir etti hele Melody. Joel= Ritmatistler şöyle iyi/Keşke ritmatist olsaydım. Melody = Trajik. Ne trajedi. Bu çok feci. Ritmatist olmak istemiyorum. Dünyadaki insanlar ikiye ayrılmış, ritmatistler ve normaller. Ritmatik insanlar tebeşirle savaş taktikleri uygulayabiliyorlar. Armedius Akademisinde okuyan en iyi ritmatistler ise kaçırılmaya başlıyor. Etraflarındaki insanlar öldürülüyor. Joel'sa hep ritmatist olmak isteyen bir çocuk ve kendini olayın merkezinde, katili ve çocukları kaçıranı ararken buluyor. Bu sırada Melody ile bir arkadaşlık kuruyor. Melody her ne kadar zeki olsa da her şeyi abarttığı ve bazı şeylerde gereksiz umursamazlık yaptığı için arada beni sinir etti yine de favori karakterim kendileri. Joel'ın ise ritmatistlerin hayatlarının mükemmel olduğunu düşünmesi çok saçmaydı. Melody açıklıyor hala ritmatistler iyi diyor. Onun dışında okurken eğlendim, aradaki ters köşe zaten beni utandırdı nasıl aklıma gelmez diye. Şu aralar ağır kitaplar okuyor ve bir molaya ihtiyaç duyuyorsanız, okuyun derim. 400 sayfaydı ve punto büyüktü, haliyle pek sıkıntı yaşamadım okurken. Bir günde bitti. 7.5=8 :)) 𝙎𝙋𝙊𝙄𝙇𝙀𝙍!!! Ben Joel'ın ritmatist olmamasına cidden şaşırdım. O kadar kesin görünüyordu ki. Ayrıca Melody ile meydan kavgası sırasındaki taktikleriiiii... Çookkk güzeldi. Profesör Fitch'i ayrı sevdim ama Nalizar meselesinin ucu biraz açık bırakılmıştı sanki, ben tam çözdüm dedim Nalizar yok oldu. ~~~~~~~~~~~~~•••°•••~~~~~~~~~~~~~

RitmatistBrandon Sanderson · Doğan ve Egmont Yayıncılık · 2014156 okunma

·

104 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.