Babalar ve Oğullar
Turgenyev'in en meşhur romanı Babalar Ve Oğullar ismine baktığımızda bir kuşak çatışmasını derinlemesine anlatır gibi görünür. Bana kalırsa Roman Bazarov nezdinde nihilist felsefenin karikatürleştirilmesinden öteye gidememiştir.
Nihilist olan iki arkadaştan baskın karakter Bazarov hiçbir ilkeyi kabul etmemeyi kendisine ilke edinmiştir. Ne sanat ne edebiyat ne tıp onun için önemli değildir. O sadece bir yıkıcıdır.
Bu arada Turgenyev'in roman boyunca en iyi yaptığı şey karakterleri çok ince bir şekilde sezdirmeden bize tanıtabilme yeteneğidir.
Söz gelimi Bazarov sert haşin bir karakterdir ve her hareketi o tabiatını gözler önüne serer. Yine Pavel giyinişinden bıyıklarının kokusuna kadar aristokrattır. Anna Sergeyevna'nın alımlı ve güzelliği, giydiği elbiseden çıkardığı sese kadar yazar sürekli bir şekilde ima ederek bize karakterleri işler.
Bununla birlikte romanın bence en gereksiz yeri sonudur. Bazarov'un ölümünden sonra neden diğer kahramanların ne yaptıkları merak edip soralım ki yazar anlatsın? Muhtemelen romanın içinde bunları başaramadığı için sonuna eklemeyi uygun görmüş ve bence bu da teknik olarak romanın edebi kalitesini düşürmüştür.
Romanda en çok işlenmesini beklediğim şey Babalar ve Oğullardı. Ancak roman Bazarov üzerine kurulmuş; hani ismi Bazarov olsa şaşırmam. Bazarov nihilisttir ama neden nihilist olmuştur bilmeyiz. Anne ve babasına karşı o kadar duygusuz davranır ki (romanda duyguları romantizm olarak aşağılar) neden diye sormadan edemeyiz. Bu kadar el üstünde tutulan bir çocuk nasıl oluyor da anne babasına kan kusturabiliyor?
Romanın sonlarına doğru Bazarov'un öleceği malumdur odasına çekilir kimseyle muhatap olmaz sonra birden köylülerle oturup konuşmaya çalışır ve biz anlarız ki Kahramanımız artık bize veda edecek. O daha romanın başında Pavel'i küçümserken şahsen o küçümsediği şeyle sınanacağını sezmiş ve not almıştım. Aşkı küçümseyen kahramanımız son nefesinde Aşık olduğu kadını görmek ister. Yani bir nevi Pavel gibi olur.
Şimdi özetle şunu diyebiliriz: Romanda gençler tamamen irrasyonel ve genç oldukları için yeni fikirlere açık, uçarı iken babalar evlatlarının etrafında pervane oluyorlar. Bu gerçek olabilir mi? Romanda kuşak çatışması Babalar arasında değil Pavel ile Bazarov arasında oluyor resmen. Bu yüzden ismine yakışır bir kitap değil. Çatışmanın babalar ile oğullarla olmasını beklememde mi hata var yoksa kitabın kendisinde mi hata var anlayamadım. Bunu sizlere bırakıyorum.
Son olarak romanda en gerçek karakter belki Nikolay diyebilirim. Onun babasıyla olan ilişkisi de gayet olumlu ve değişim geçiriyor. Şahsen ben bile babamla daha çok çatışmışım demeden kendimi alamıyorum. Genel olarak okuması gayet kolay, sade bir eser. Herkese iyi okumalar.
