"Kaçınılmaz son, aslında, bir şekilde kahramanın hakikat arayışına başlayacak olmasıdır; dolayısıyla, tekrar, hikayenin asıl ilettiği edimdir, yani yol(culuk). Ne var ki, sistem, devrimci niteliğe sah ip olan arzuyu, itkiyi ve kuvveti sınırlandıracak tertibatları (yeniden-) üretecektir. Kral Oidipus'ta hakikatin kudretine dayanan tanrıların gazabı; 1984'te çift-düşünce tekniği ve verili hakikat; Cesur Yeni Dünya'da 'soma' hapları ve hedonizm; Biz'de rasyonalite ve şölene dönüşen açık yargılama teknikleri; Fahrenheit 451'de televizyonlarda yayımlanan eğlence programları ve gerektiğinde itfaiye teşkilatının alevleri; Gün Ortasında Karanlık'ta soruşturulma, kapatılma ve infaz teknikleri; Gelecek Bilim Kongresi'nde 'psikomaskoplar' ve 'uyanıkol' türü uyarıcılar; Mülksüzler'de hem 'Annarres'te hem de 'Urras'ta başlı başına bir özgürlük ideolojisi ya da duruma göre sanrısı; The Matrix'te sistemin bizzat kendisi -Matrix- ve ihtiyaç duyu lan yazılımlar; Westworld'de sürekli güncellenen beyin denetim sistemleri ve 'anılar'; Mr. Robot'ta (çok genel anlamda) borçlandırma.
"Neoliberal distopyanın tarihine ve aktüelitesine bakıldığında, yukarıda
sayılan tertibatlardan daha azıyla karşılaşılmaz. 1950'de başlayan Bluebird, Artichoke, MKULTURA, MKSEARCH ve MKDelta projeleri ve kobaylara LSD verilmesinden, beyin yıkama ve lobotomiye kadar fiziksel ve kimyasal yollardan insan beyni üzerinde tam kontrolün sağlanmasına yönelik denemeler içeren (belli bir kısmı bilinen) teknikler, neoliberal distopyanın 1984, Biz ve Gün Ortasında Karanlık'a yakın yüzünü yansıtır. Asıl soru, 'yeni dünya'nın 'soma'larının, rasyonel görünen irrasyonalitelerinin, 'psikomaskoplar'ının neler olduğudur."
Sayfa 56 - Onur Ağkaya, "Bir Reklam Arası: Distopya", Cogito, Sayı: 90 (Dosya: Bugünün Distopyası), Bahar 2018.Kitabı okudu
·
167 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.