Fyodor Dostoyevski'nin tabiriyle ölüler evinde bulunan ana karakterimizin ta kendisi 72. Koğuş. Diğerleri ana karakterimizin içinde yaşamaya çalışan bir grup mahkum.
Kan davası karşıtlığı olan kitap Ahmet kaptan karakteri daha bebekken babası öldürülüyor ve annesi "oğlum seni de kaybetmek istemiyorum" demek yerine "git ve babanın kanını yerde bırakma" diyor ve Ahmet kaptanımız malesef babasının kanını yerde bırakmıyor bu ölüler evinde hayatını heba ediyor.
Artık çok uzaklarda kalmış yıllar nasıl hatırlarsın? Bir bekleyenin mi var? Sahi bir bekleyenin olmalıydı kimdi bu? Elbet birileri vardı. Adını hatırlayamadım artık çok geride kalmış yılların birinde vardı birisi. Doğru ya annesi onu bekliyordu sanırım ismi neydi? Yüzü nasıldı silikleşmiş. Sanırım evet gelen bu para ondan olacak..
Zengin yoksul sınıf ayrımı bu ölüler evinde koğuşlara bile hüküm sürmüş vaziyette. 72. Koğuş en yoksul koğuşlarından biri ve tabi bütün cezaevinde kumar merakı var oynarsın kaybedersen ne değişir? Yine yoksulluğa devam edersin ama ya kazanırsan? O zaman kendine bir yatak, yün yorgan alabilirsin. Kaybedecek neyi kalmış bu insanların hürriyetlerini kaybetmişler.
Ahmet kaptan diğerlerinden farklı bir karakterde, prensipleri var kumar sevmez, diğer mahpuslara göre kötülükten ve sinsilikten uzak, kader mahkumu. Annesinden bir miktar para gelince tabi başına akbabalar üşüşüyor. Bozuşup konuşmadığı mahkumlar bile onun sağ kolu oluyor. Paranın gözü kör olsun. Ama aşkın gözü kör değil, Ahmet kaptan kör. Kadınlar kısmında Fatma var sonrası yok ey kafanı usul usul yürü Ahmet kaptan ama yok aklı fikri onda. Adembabalar yazık etti.
Bu eseri okumanı tavsiye etmekle birlikte Ahmet kaptanın dediği gibi "ol aydınluk içinde."
Kendi gitti,
İsmi bile kalmadı yadigâr.
Yalnız şu beyit kaldı,
Kahve ocağında, el yazısıyla:
"Ölüm Allah'ın emri,
"Ayrılık olmasaydı."
