MESİH YAŞAMDIR
"Bahçede iyi meyve veren türlü türlü güzel ağaç yetiştirdi. Bahçenin
ortasında yaşam ağacıyla iyiyle kötüyü bilme ağacı vardı."
(Yaratılış 2:9)
"RAB Tanrı Aden bahçesine bakması, onu işlemesi için Adem'i oraya
koydu. Ona, “Bahçede istediğin ağacın meyvesini yiyebilirsin” diye
buyurdu, “Ama iyiyle kötüyü bilme ağacından yeme. Çünkü ondan
yediğin gün kesinlikle ölürsün.”"
(Yaratılış 2:15-17)
Tanrı yarattığı adamı Aden Bahçesi'ne yerleştirdi. Adamın önünde iki seçenek vardı. Birincisi yaşamı kabul etmek, ikincisi ölmekti. Adam iyiyle kötüyü bilme ağacından yediği takdirde sonu ölüm olacaktı. Ancak yaşam ağacından yediği takdirde yaşam bulacaktı. Tanrı'nın yarattığı adam iyi olduğu halde hala çözülmemiş bir mesele vardı -yaşam ve ölüm meselesi. Adam Aden Bahçesi'nde düşünüp hareket edebiliyordu ama yaşamı yoktu. Yaşamadığını söylemek istemiyoruz. Doğal hayat bakımından adam yaşıyordu. Yaratılış 2:7 insanın yaşayan varlık olduğunu söyler.
"RAB Tanrı Adem'i topraktan yarattı ve burnuna yaşam soluğunu üfledi.
Böylece Adem yaşayan varlık oldu."
(Yaratılış 2:7)
Bununla birlikte yaşam ağacıyla simgelenen hayat bakımından adamın yaşamı yoktu. Sözünü ettiğimiz yaşam bu yaşam ağacıyla temsil edilen yaşamdır. Yaratılış 2 zamanında adam diri olduğu halde yaşama sahip değildi. Adamın düşünceleri ve duyguları yerindeydi (ki bunlar insan canının en önemli öğeleridir) ama yaşam ağacıyla temsil edilen yaşama sahip değildi. Buradan yaşamın duygu ve düşüncelerden daha derin bir şey olduğunu anlıyoruz.
Hristiyanlıkta her şeyin sahtesi vardır. Sahte tövbe, sahte günah itirafı, sahte kurtuluş, sahte çaba, sahte sevgi, sahte ruhsal işler ve sahte ruhsal armağanlar vardır. Her şey taklit edilebilir. Birçok Hristiyan güzel hissetmenin yaşam olduğunu sanır. Heyecanlı bir atmosferin ve canlılığın yaşam olduğunu sanırlar. Kendilerine yaşamın ne olduğunu sorduğunuzda yaşamı duygulardan ayrı tutmazlar; her zaman bu ikisini karıştırırlar. Yaşamın duygulardan daha derin olduğunu anlamazlar. Başka Hristiyanlarda duyguları değil, zihinsel aktiviteyi yaşam olarak alırlar. Yani, bir mesajda zihinsel aktiviteyi uyarmaya yetecek kadar fikir, kişinin ilgisini uyandıracak kadar çok laf ve hayranlık uyandıracak kadar çok öğreti varsa yaşam odur. Ancak tecrübeli ve bazı dersler almış olan kişiler yaşamın duygulardan ve zihinsel aktivitelerden daha derin olduğunu söyleyeceklerdir. Ayrıca yaşam bir çeşit aktivite değildir. Sırf bir kişi hayat dolu, enerjik ve aktif diye onda yaşam olduğunu söyleyemeyiz. Bunlar sadece aktivitedirler; yaşam değildirler. Onlar sadece yapılan bir takım aktivitelerdir; yaşamak demek değildir. Yaşamın kendisini zihinsel aktivitelerde, duygularda ya da eylemlerde göstermediğini söylemek istemiyoruz. Yaşamın duygulardan, zihinsel aktivitelerden ya da eylemlerden ibaret olmadığını söylemek istiyoruz.
Bir kişinin ağzından çıkan sözler yaşam olurken başka bir kişinin ağzından çıkan sözler sadece iyi fikirler olabilir. Biri bir insanda heyecan uyandırırken başka bir insanda yaşama dokunabilir. Birçok kardeş belli bir şekilde hissettiklerinde yaşama sahip olduğunu sanır. Ancak deneyimli bir kardeş size bunun yaşam olmadığını söyleyecektir. Birçok kardeş belli bir fikre sahip olduklarında yaşama sahip olduklarını sanır. Ancak deneyimli bir kardeş size bunun yaşam olmadığını söyleyecektir. İki kardeş bir Kutsal Kitap pasajını aynı şekilde anlayıp yorumlayabilir, ama garip olan şudur ki deneyimli bir Hristiyan arada bir fark olduğunu sezecektir. Birisi hem doğru düşünceye ve yaşama sahipken diğeri sadece doğru düşünceye sahiptir. Bir kişinin aynı anda hem yaşama hem de düşünceye dokunabilmesi çoğu kez mümkündür. Ancak düşünceye dokunmanın yaşama dokunmakla aynı şey olduğunu varsaymamalıyız. Bunlar iki farklı şeydir. Birçok insan aynı şeyi söyleyen iki kişinin aynı durumda olduğunu düşünür. Ancak bu her zaman böyle değildir. Bunlardan birinde düşünce varken, diğerinde düşünce yerine yaşam olması mümkündür. Yaşam zihinsel aktiviteden çok daha derindir; iyi fikirlerden çok daha derin bir şeydir.
"Diriliş ve yaşam Ben'im" (Yuhanna 11:25)
Rab "Yaşam Ben'im" demiştir. Yaşam Rab'bin kendisidir. Yaşam sadece Mesih'tir, başka bir şey değil. Eğer o bir şeyse ölüdür, yaşam değildir.
Birçok Hristiyan yaşamı kendilerinin üretebileceği bir şey olduğunu düşünür. Ancak Rab bize sadece kendisinin yaşam olduğunu söylemiştir.
Bu meseleyle ilgili bir şey anlayabilmek için öncelikle Rab'bin merhametine ihtiyacımız vardır. Fiziksel aktiviteyi tanımlayabiliriz, duyguları tanımlayabiliriz ve işleri tanımlayabiliriz. Ancak yaşamı tanımlayamayız; yaşamı net olarak açıklayacak bir kelime yoktur. Sadece Rab'den bize yaşamın ne olduğunu göstermesini isteriz. Kardeşler, bir gün Rab gözlerimizi açtığında yaşamın ne olduğunu anlayacağız ve aynı anda Rab'be dokunacağız.
Sayfa 19 - Akarsu YayınlarıKitabı okudu
·
40 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.