“İnsan bir zamanlar mutlu olduğu yerde bir daha yaşayamazdı.” Merhaba, ben geldim. Bir geri iki ileri sararak okuduklarımı paylaşmaya devam ediyorum. Bu sefer Cesare Pavese’den Kumsal ile geldim. Ağustos ayında okuduğum son metin. Öncelikle Pavese’yi canım Tezer Özlü’nün eserlerinde tanıdığımı ve çok merak ettiğim itirafında bulunmalıyım. Pavese’yi yüksek beklenti ile okumaya başlamıştım ve Tezer Özlü beni yanıltmadı. Kumsal; evli yakın arkadaşlarının yanına tatile giden ve bu süre boyunca onların arkadaşları ve ilişkileri üzerinden varoluşsal çıkarımlar yapan kahramanımızın gözlem, duygu ve düşüncelerini anlatıyor. Böyle yazınca çok sıkıcı geldi biliyorum ancak ilişkiler üzerinden yapılan irdelemeler size diken üstünde bir okuma yaratıyor. Bu hali çok seviyorum ben. Ama bu halde okurken insan hadi bir yerde patlaması lazım der ya o işte bir türlü gelmiyor, gelen cılız bir ses oluyor sadece. “Üzerimize geçirilmiş kabukların altında neler uyumuyor ki?” Buna rağmen sorgulamalar, tespitler hele betimlemeler o denli canlı ve iyi ki, okurken hiç sıkılmadım. Aksine İtalyan burjuvazisi hakkında bir hayli detay veren metin bana yeni bir dünya ve sağ olsun yeni bir varoluş sancısı ekledi. Pavese’den okuduğum ilk eser olması sebebiyle çok yüklenemiyorum ama olay sevenlerin sıkılacağı ama durum ve duygu ekseninde kalmayı sevenlerin beğeneceği bir metin bana göre. Israrla okuyun diyemem ama okunmasında yarar var. Benim gibi Pavese’yi merak edenlerdenseniz başlangıç için iyi olabilir. Kitaplara ve kedilere bol bol sarılmak dileğiyle… Sevgiler, “İnsanları anlamak gerçekten mümkün olsa hayat ne kolay olurdu.”

KumsalCesare Pavese · Can Yayınları · 2021241 okunma

·

18 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.