Alıntılara bakıp da kitabı emotional roller coaster zannedenler; zannetmesin çünkü kitap bir tık vasattı. Pandemi zamanında Amy Harmon’dan Tersyüz kitabını okuyup gerçekten sevince bu sene de yazardan Bir Başka Mavi ve Sonsuz+1’i okudum. Bir Başka Mavi’yi güzel bulmama rağmen bazı detaylarıyla ufak bir hayal kırıklığı olmuştu benim için ama yazarın kitaplarının özgün ve duygu yüklü konularını sevdiğim için Sonsuz+1’le yazara bir şans daha vermek istedim ama bu seferki ciddi anlamda bir hayal kırıklığı oldu. Öncelikle kısaca bir konudan bahsedeyim. Kızımız Bonnie, Amerika’da süperstar bir şarkıcı. Ama hayatı boyunca yaşadığı zorluklar ve yakın çevresi tarafından uygulanan ve asla gevşemeyen o baskı yüzünden ciddi bir ruhsal bunalımda. Bu yüzden intihar etmeye karar veriyor. Atlamak için bir köprüye çıkıyor. O sırada oradan geçen erkek karakterimiz Finn, bu salağı görüp kurtarıyor. Ve kızımız da kafasını dağıtmak için ülkenin bir ucundan diğer ucuna arabayla seyahat etmekte olan erkeğimize katılmaya karar veriyor. İşte böylece kafası dağılacak ve her şeyden uzaklaşacak falan. Böylece de kitabımız başlamış oluyor. Evet, kızımız biraz alıktı. Ama bu sorunlarımızın en küçüğü. Bana kalırsa en büyük sorun karakterlerin iletişim eksikliğiydi kesinlikle. Yani ikisinin aklından zibilyon tane şey geçiyor, değişik değişik yüz tane his krizi geçiriyorlar kendi içlerinde ama gel gör ki bunlardan asla birbirlerine bahsetmiyorlar. Ya bunları konuşmayacaksa bu ikili, yazar hanım soruyorum sana, ne diye yazıp yazıp içimizi şişiriyorsun? Birbirlerine sinir oluyorlar, bunun sebebini konuşup edilmesi gereken kavgayı etmek yerine ikisi de susuyor, taaaa ki bu sinirin sebebi unutulana ya da aradan çıkana kadar. Daracık arabada oturuyorlar öyle boş boş. Yazar yapılması gereken konuşmalarla okura gerekli tatmini vermek yerine, bu uzun araba yolculuğunu saçma sapan metaforlar, anlamsız yerlerde şarkı söylemeler, arada bir güzel çıkan hikayeler, karakterlerin gereksiz sessizlikleri ve ondan da gereksiz konuşmaları ile doldurmuş. Yani bana kalırsa altyapısı böyle sağlam bir kitap çok daha iyi olabilirdi. Daha güzel işlenseydi. Çünkü yazarın ara ara yaptığı, karakterlerin geçmişine dair geri dönütleri okumak bu iki salağı okumaktan çok daha keyifliydi. Demem o ki kurgu daha iyi kullanılabilirdi. Bunlar dışında yazım dili sade, arada bir gereksiz uzun ve karmaşık cümleler var ama onun dışında gayet sade ve katlanılabilir. Kitap 300 sayfa ve ben bunu normalde 1 günde bitirebilirdim fakat yazar bölümleri o kadar kısa kısa tutmuş ve her şeyi bölük pörçük yazmıştı ki kitabın başında çok çabuk sıkılıyorsunuz. Bence, kitap bu tarz bir romanda bulunması gereken heyecandan yoksundu. Yani özetle okunabilir bir kitap. Ama bayılmazsınız. Sadece nötr kalırsınız diye düşünüyorum. En azından ben öyleyim. Ben de herhangi bir iz vs bırakmadı. Okumazsanız da olur yani. Ama yok, ben illa okuyacağım diyorsanız evet, kafa dağıtmanızı sağlayabilir bence. Bunlar dışında başka söylenecek bir şey yok sanırım. ••• Kitaba puanım: 3/5 Hoşçakalın •••

Sonsuz + BirAmy Harmon · Yabancı Yayınevi · 2019260 okunma

·

29 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Bekir SÖNMEZ kutuphanecinizbizz