Katzenbach gibi, Gerritsen gibi isimlerin övgüyle söz etmiş olmaları bir yana, kendim ne diyebilirim diye şöyle bir düşünmeme izin verin lütfen. Kitapta her ne olursa olsun Madeleine en sevdiğim karakter oldu. Gurney'in tüm o saplantılı dedektifliğine rağmen böylesi bir kadının dışarıda bir yerlerde var olabileceği, yasına rağmen yazılabilmiş olması, eşine aşina olduğum bir sabırla yaklaşması ve eşler arasındaki o kapanmaz yaraya rağmen çelişkilerle ve uyumla iç içe geçmeleri... Bir anne olarak evladını yitirmiş. Buna rağmen 'veda' edebiliyor. Bana da kendi kitabımı yazma sürecinde umut oldu. Gerçekçi olduğu kadar zekice konuşabilmesi ve düşünüyor olması, yazarının erkek oluşunu gölgede bıraktı. Kusuruma bakmayın, cinsiyetçilik değil maksadım. Sadece, erkek yazarların kadın karakter, kadın yazarların da erkek karakterler konusunda fazla kurgusal davrandıklarını düşündüğüm bir dönemden geçiyorum. Maalesef, bunu ne kadar istemesem de benim de yaptığım bir gerçek lakin elimden geleni yapıyorum. Kitabın genel bütünlüğüne gelecek olursak, katil konusunda önceden bir tahmin bulunabildiğim söylenemez ve daha... Dramatik ve hazin bir sahne bekliyordum. İşler doruk notasına ulaştığında ise Gurney'in yazımını taktir etmeliyim. Doğru hamleyi yaptı. Eh, kriminoloji ilmim evvelinde izlediğim pek çok film ve dizi, okuduğum kitaplar sağ olsun geniştir. Yine de yeni bir şeyler öğrenmiş oldum. Zaten amacım da bir polisiye nasıl yazılır onu görmek. Mercek altında incelemek. Gerçi olay akışına kendimi kaptırıp yine bir şeyleri kaçırdım ama olsun. Tavsiye eder miyim sorusuna gelecek olursak, kuzenimden alıp iki sene rafımda beklettikten sonra sonunda okuyabilmiş olmanın getirdiği ferahlamayla, sonlara doğru nefesinizi tutacağınıza garanti verebilirim.

Aklından Bir Sayı TutJohn Verdon · Koridor Yayıncılık · 202341,2bin okunma

17 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Virgül