Okuma alışkanlığı olmayan birisinin eseri alıp şöyle bi göz atması bile bu alışkanlığı edineceğine yetecektir diye düşünüyorum. Sonra ki ilk süreçte okunan diğer kitaplara yabancı kalma riski de var elbet. her sene birer kez daha okurum diye karar alıp daha fazla karalama yapmama konusunda merhamet etmişliğim var. Bu sefer diğer kitaplarıma ayıp oluyordu çünkü. Eser, yazarın vefatı sonrası kendisine ait bi sandıkta ara sıra yazıp yazıp içine attığı kağıtların derlenerek bi araya getirilmesiyle günümüze ulaşmıştır.. Bir nevi günlük aslında. Her şeyi fazlasıyla anlamak hastalıktır diyen Dostoyevski'yi saygıyla anmamak mümkün mü mesela.. Çünkü Pessoa'nın derin bi analiz kabiliyeti var. Bu bi insan için ödül olabiliyor iken Pessoa'yı sağlam ruhsal çalkantılara sürüklediğine tanıklık ediyorsunuz. Haliyle de yer yer varoluşsal sanrılara dönüşmüş. Bi dönem pür neşe olan Pessoa 100-150 sayfa sonra diplere vurması, nihilist bi eda da takılması ilginçtir ve bunu okuma süreciniz de dönüşümlü olarak deneyimliyorsunuz. Fena dalgalanmış mübarek. Kafa karıştıran şey; Klasik İslam Felsefesi düzlemin de hayatla bağ kuruyormuş gibi hissediyorken yazar bi bakıyorsunuz pozitivizm de git gel yaşamış. Çok kaygan bi zemin de ve zıt uçlar da gidip gelmiş. Bu da okuyucu da, inancın da gerçekten nasip kısmet olduğuna ikna ediyor. 'Huzursuzluğun Kitabı'nı okurken huzurumuz kaçmadı ama huzuru yakaladığımız da söylenemez. Kafamız da karıştı, aydınlandıkta.. gülümsedik ve hüzünlendik derken; bi bakmışız ki ruh dünyasıyla tamamen tanışıklık edinmişiz. 'Hayat' mı dediniz! Ona da güzelmiş evet.. Lakin şu vesveseleri olmasa..

Huzursuzluğun KitabıFernando Pessoa · Can Yayınları · 202110.6k okunma

·

79 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

1book1wave