İvo Andriç'in karanlık ve sakin bir üslubu var. Okuduğum tüm eserlerinde dünya savaşı ortamının etkisi var. Savaş zamanını yaşamış bir yazarın başka şeyi konu edinmesi zor zaten. Drina Köprüsü ve Hanımefendi'den sonra okuduğum Güneşli Tarafta maalesef diğer iki kitapta aldığım tadı alamadığım bir eser oldu. Yazarın tamamlamadığı bir eser olması da cabası. Bununla birlikte neyse ki eserden bir tamamlanmamışlık kokusu almıyoruz, sadece farklı öyküler okuduğumuzu düşündürüyor. Bununla birlikte özellikle Galus'un öyküsünde çok fazla ruhsal durum açıklamaları var. Bir yandan öykü akıyor bir yandan da Galus'un beyninin içinde geziyoruz. Geçmişte yaşadıklarını da hatırlayan Galus hakkında anlattıkları bir noktadan sonra gerçekten yaşandı mı yoksa Galus'un hayal gücü mü, tam olarak çözmek mümkün olmuyor. Yazar kendi muhayyilesini daha doğrusu Galus'un beynindeki hezeyanlı halleri sanki biz de anlayacakmışız gibi detaylı şekilde anlatmış ancak bu kadar ruhsal tasvir bana baygınlık verdi. Galus'un sonu ne oldu, bunu da tam bilemiyor ve öykünün devamına geçiyoruz. Kitap bu noktadan sonra Galus'un birkaç sayfalık notlarıyla devam ediyor. Ardından Galus'un koğuş arkadaşı Postrujnik'in katakullilerini Lanetli Tarih öyküsünde okuyoruz. Bu öykü biraz daha hareketli. Pedofil, üçkağıtçı Postrujnik'in bir aileyi şantaj yapmayı planlayarak paramparça etmesini ancak sonunda kendisinin de layığını bulmasıyla öykü ve kitap sona eriyor. Drina Köprüsü'nü ya da Hanımefendi'yi bana soran olsa "mutlaka okuyun, iyi kitaplardır" derim ama aynı soruyu Güneşli Tarafta için sorsalar sanırım aynı cevabı veremem.

Güneşli Taraftaİvo Andriç · Ketebe Yayınları · 202013 okunma

·

54 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

S.E.