#217396524 Özellikle bu alıntı bende kitabın etkisini sonsuza kadar muhafaza edecek. Martin Eden, herkesten duyduğum, bildiğim ama bir türlü okumaya vakit bulamadığım bir kitaptı. Kitabı bugün öğleden sonra bitirdim ancak zihnim yoğundu ve kitabı hazmetmeyi bekledim. Zira bitirdiğimde bana bir süre duvarları izleten bir kitap oldu. Jack London, bu kitabıyla yarı-otobiyografik bir eser sunuyor bize. Kitabın arkasındaki notlardan anlayacağımız üzere gerek Martin gerek Ruth gerekse olaylar buram buram Jack London kokuyor. Kitapta denk geldikçe sayıların karşılığındaki notları okumadan geçmeyin, çok şey kaybedersiniz. -AŞAĞIDAKİ SATIRLARDA SPOILER VARDIR- Gelelim kitaba. Bana Eğitimli Kapitalistler denememi yazdıran bu kitapta Martin Eden, aşık olduğu (ya da sadece uhrevileştirdiği için aşık olduğunu sandığı) kız olan Ruth için çıktığı bu yolda yaşam enerjisinden hatta yaşamından olarak kıyıya ulaşıyor. En önemlisi geçirdiği dönüşüm bence çünkü en başından beri Ruth fazla tanrılaşmıştı Martin Eden tarafından. Bu durum kitap boyunca Ruth ile arama mesafe koydu çünkü Martin'i hep yoğrulacak bir kil olarak gören ve kendi 'aydın' dünyasına çekerek onu kendisi için idealize etmeye çalışan bir karakterdi. Martin ve aşkı, Ruth için ailesinin kalıbına sığması gereken yönetebileceği ve kendine uyarlayabileceği bir metaydı. Ruth ilk aşk denemesini Martin ile yaşadı ve bu durum Ruth için sadece bir hoşlanmaydı diye düşünüyorum. Çünkü romantik bir burjuvalıktı onunki. Her şey filmlerdeki gibi olacaktı. Martin çok çalışacak ve babasının yanında çalışmaya hak kazanacaktı. Sınıf atlayıp Ruth ve ailesi için uygun bir hale gelecekti. İsteyen her şeyi başarır mottosu, duygusal bir kapanış ve son. Ama durum hiç de böyle olmadı. Çünkü bahsimizdeki kişi Martin :) #218056240 Ruth, Martin'i kendi tabakasından bir beyefendi haline getirip onunla romantik bir hayat yaşayacağını sandı. Belli bir noktaya kadar ben de öyle sandım. Ta ki Martin yazarlık macerasına başlayana kadar. Bence belli bir yerden sonra Ruth bir tık kenarda kalıyor kitapta. Martin bilgi ve fikir açlığını hunharca, gerekirse sadece dört saat uyuyarak, gidermeye çalışıyor. Bu süreçte çok fazla açlık çekiyor, küçümseniyor, yazdıkları önemsenmiyor ve dergilerden sürekli red yiyor. Buradaki en önemli nokta o redlerin birden büyük bir iştahla kabule dönmesi. Çünkü kitabın sonunda Martin ile yemek yemek, onun çalışmasını yayınlamak resmen bir 'moda' haline geliyor :) Oysa Martin aynı Martin, kalem aynı kalem! Bunun modalaşması ayrı bir dram çünkü Martin moda hakkında #218101222 düşüncelerine sahip :) Yazmayı başarıyor belki Martin. Eğitimli Kapitalistler onu bakımlı elleriyle alkışlıyor. Ama bu süreç Martin'den çok şey götürüyor. Yaşadığı onlarca çileyle yoğrulan Martin sevdiği kadını da kaybedince (daha da acısı onu sevdiğini sandığını fark edince) büyük bir boşluğa düşüyor ve gerisi umarsız bir intihar. Tek istediğim kitabın sonunda Martin'in Tanrı'nın çılgın aşığı olmadığını bu dizelerle hatırlamasıydı. #217392314 alıntısında da olduğu gibi kendisini tamamen öyle görüyor ve durumun öyle olmadığının ayrımına varınca büyük bir boşluğa düşüyor. Bence güzel bir değinme olurdu. Ama bu çok fazla küçük bir detay. Kitapta genel anlamda o kadar çok kişi ve fikir var ki hepsini araştırmak ve öğrenmek bu kitabın büyük bir hediyesi. Demek istediğim bence Martin Eden basit bir roman değil. Eğitimli Kapitalistler denememi, Martin'in yazdıklarının sürekli ret yemesi ve onun çalışmaları yerine anlamsız (Ben Martin'in yalacısıyım) çalışmalar yayınlanması üzerine yazdım. Çünkü bu durumdan ben de çok fazla muzdaripim. Kendimce yazdıklarımı beğeniyorum. Hatta bazı çalışmalarımın, başka genç amatörlerin yayınlanan yazılarından daha başarılı olduğunu düşünüyorum. Elbette kimse yoğurdum ekşi demez ama Eğitimli Kapitalistler de asla ekşi olsa da 'moda'dan şaşmaz :)

Martin EdenJack London · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202393bin okunma

·

38 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

bengi