“Gerçek anılar belleğin hayaletleri gibi görünüyorlardı bana, sahte olanlar ise gerçekleri bozacak kadar inandırıcıydılar.” Yazıçının ön sözdəki bu etirafı oxucunu gözləyən hekayələr barədə veriləcək ən gözəl məlumat ola bilər. On iki bir-birindən maraqlı, insanı yormayan, son cümləsinə qədər maraqda saxlayan hekayə… Reallığın harada başlayıb, xəyal dünyasının harada bitdiyi tərəddüdü altında oxunulan bu hekayələrə veriləcək qiymət daha çox oxucunun təxəyyülü üzərinə düşür. Bəzən oxuyarkən “Görəsən, mən başa düşə bilmirəm?!” hissinə qapılırdım. Marquez real həyatla xəyal dünyasını elə qarışdırıb ki, həyatla əlaqələndirmədən, obrazları real həyatda tanıdığımız insanlara uyğunlaşdırmadan gözlərimiz sətirlərdə gəzişərkən beynimizdə canlanan o dünyada oxumaq lazımdır hekayələri deyə düşünürəm. Yoxsa işin içindən çıxmaq çətin məsələdir)) Bu duyğuya ən çox “Işık su gibidir” hekayəsini oxuyarkən qapılmışdım. Kitabı bitirdiyimdə hər hekayənin özünəməxsus bir təəssüratla yadımda qaldığını müəyyən etdim. Digərlərinə nisbətən daha az bəyəndiyim “Zehirlenmiş on yedi ingiliz” olsa da, burada belə dənizin, gəmidə səhayət edənlərin təsviri mükəmməl idi. “Karda kan izlerin” hər şey mükəmməl gedərkən ola biləcək xırda bir tərsliyin gətirib çıxardığı nəticə ilə, “Senora Forbesin mutlu yazı” isə kənardan soyuq, qəddar, empatiya hissindən uzaq görünən birinin içində qopan fırtınalarla məni heyrətləndirməyi bacardı. Marquezdən oxuduğum ikinci kitab olan “On iki gezici öykü” fərqli hiss etdirən kitablar arasında öz yerini aldı.

On İki Gezici ÖyküGabriel Garcia Marquez · Can Yayınları · 2015811 okunma

·

22 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nurlana Rahimova