İnsanın Özüne Olan Vuslatı Kitap bir arayışın kitabı insanlığın yüzlerce yıl boyunca gerçekleştirdikleri arayışları,keşfedişleri Hayy Bin Yakzan kavramı ile alegorik hale getirmiş ve bunu da harika bir şekilde yapmış bir kitap.Aynı zamanda insanın kendi özüne kavuşmasını da anlatıyor diyebiliriz.Sadece bir yapıt demenin yetersiz kalacağı ölçüde harika bir başyapıt olarak nitelendiriyorum. İnsan varlığından bu yana doğayla,farklı canlılarla ve en önemli ve zor olan kısmı da kendisiyle bir mücadele içerisindedir .İnsan ancak kendi zihni ve varlığı ile olan mücadeleyi kazanabildiği sürece evreni anlamaya başlar.İnsanın yegane görevi evrendeki delillerden Allahın varlığını bulmaktır ve bu deliller insana kendisinin diğer varlıklardan oldukça üstün olduğunu kanıtlar.Hayy Bin Yakzan zamanla insanı diğer canlılardan ayıran yegane özellik olan düşünebilmeyi fark etmiş ve bunun sayesine evrende adada karşılaştığı her maddeyi olabildiğince derin işlemiştir ve artık bir zaman sonra eserdense o eserin yaratıcısına olan ilgisi belirginleşiyor.Yaratıcı özneye yani Allah’a olan bağlılığı git gide artıyor ve anlatıldığı üzere aşağılık dünyadan soğuyarak yüce olan aleme bağlanıyordu .Hay yaratıcıyı daha görmeden dahi oldukça fazla şükran duygusu besliyordu yaratabildiği şeyler bu kadar kusursuz ve güzelse yaratıcı özne kim bilir ne kadar da dört başı mamurdu. Zamanla ona verilen sınırlı nimetle dahi oldukça iyi bir şekilde yaşamını idame ettirebilmeyi öğrenmişti etrafında kendi türünden olan ve bunları paylaşacağı biri olmamasına rağmen kendini olabildiğince az ile yetinmeye yönlendiriyordu gerçek mutluluğun yaratanı düşünmek ve ona şükretmek olduğunu anlamıştı. Evrende ve kendinde karşılaştığı onca dört başı mamur özellik arasında kendini dünyadaki onca şeyden soyutladı yaşamında az ile kanaat edebilmeyi ilke haline getirdi ve varlığı zorunlu olan varlığını ancak tefekkür ederek müşahede edebileceği bilincine vardı.Ancak kitabın sonlarına doğru Hayy Bin Yakzan’ın karşılaştığı halk ile bağdaştırıldığında ne acı ki insan etrafında birçok delil varken dahi kendini tefekkürden alıkoyuyor ve her ne kadar dili ile söylese dahi düşünce aleminde bazı çelişkilere düşüyor insan.’’Varlık alemindeki her bir zerreyi nezaket ve şefkatle yaratan,görünen ve görünmeyen alemdeki her şeyden haberdar olan zat,sizin gizli veya aşikar konuştuğunuzu ve içinizde düşündüğünüzü hiç bilmez olur mu? Bu ayette denilmek istenen işte Hayy Bin Yakzan bunun farkına varıyor.İşte tam bu anlamda eser sadece bir eser olmaktan çıkıyor çünkü bu anlatılmak istenen bir hayat dersinden daha fazlası hayatın ta kendisi.Kitabın sonlarında Hayy Bin Yakzan’ın diğer insanlar ile olan başarısız ilişkisinde maddeye verdikleri önemin yanında asıl önem vermeleri gereken bilgilere ve değerlere karşı oldukça etkisiz kaldıkları anlaşılıyor. İnsan anlatıldığı üzere özünde bir hayvana yardım edebilecek kadar merhametli ve bununla yaşama duyduğu sevinci tekrar hissedebilecek kadar da sevecen.Ancak insan dünya hayatında maddeye ve diğer insanlarla rekabete verdikleri önem onların asıl olmaları gereken haz derecesine ulaşamadıklarını anlatıyor.Hayy Bin Yakzan zincirlerini kırabilmeyi başarmış ve asıl haz derecesine ulaşmıştır ancak tefekkür etmenin verdiği hazzı yaşayamayan insanlar ise elbette geçici olan hayatları için fazlasıyla gereksiz çabalar harcamaya devam ediyor.Kitabın sonlarına doğru selemanın halk ile birlikte olup tefekkürü reddetmesi bunu oldukça iyi açıklıyor. İnsan aslında varlığının başlangıcından beri gelen içgüdüsel özellikleriyle birlikte öylesine özel ,öylesine önemli ,öylesine üstün ve bütün bunların yanında kesinlikle öylesine olmayan bir varlık ancak insan farklı insanlarla çatışma ve rekabet içerisinde bulunduğunda bütün bu özellikler yerini kibir ve maddeye verilen öneme bırakıyor.Sahi madde neydi?Elbette geçiciydi ancak yaradan sonsuzdu onun kudreti sonsuzdu ancak bazı insanlar ise yaradanın sonsuz olan kudretinin sadece küçük bir kısmına ondan daha çok bağlanacak kadar da doyumsuzdu...

Hayy Bin Yakzanİbn Tufeyl · İş Bankası Kültür Yayınları · 20211,589 okunma

·

702 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Hatice Karahan