Gül reçeli
bazen duygular öyle yoğunlaşır ki
kokusunu alıyor insan felaketin.
Hileyi de koklasan ,
" burnuma kötü kokular geliyor " diyorsun ya hani ....
havada soluyorsun ayrılığı sanki.
burnunun direği sızlama lafı ,
buradan gelmiş olsa gerek ....
bilinmezlik,her yanını kaplayan ,boğazını saran bir sis....
Ölüm acısı, bir nefes ....solusan içinde hapsolur çıkmaz .....
bazen duygular öylesine yoğunlaşır ki,
bir gaz bulutu sarar sarmalar etrafını.
gazın sıvıya dönmesi gibi,
yüzüp durduğun, bilinmez sular korku....
bazen duygular öylesine yoğunlaşır ki,
sıvının katıya dönüşmesi gibi,
uzatsan elini ,
kavuştuğun kişiden önce tutarsın,
kavuşma sevincini.
bazen hissetmek öyle yoğunlaşır ki
sarıyor içimi dışımı ,
fazdan faza geçerek.
her insani duygunun tadı farklı,
en sevmediğim,
tiksinmenin nahoş, kekremsi tadı....
Yalan, yenir yutulur şey değil,
boğazında bir düğüm olur durur öyle,
Yuttururlar zorla....
Başarının tadını alıyor insan ,
İnsan olmayı başardığın da.
ve doyduğunu biliyor başarıya....
bazen, beş duyu birbirine öyle yakınlaşıyor ki,
duyguyu sadece hissetmiyor,
görüyor ,kokluyor, dokunuyor, tadını alıyor insan.
bu sanki yemek yemek gibi,
ve duygular mutfakta pişiyor.
her gönül, her akıl bir ev sahibi
Sana ne pişirirse onu yersin,
Bazen umduğundan bile fazlasını ,
Bazen umduğunu değil bulduğunu yersin.
kimi ev sahibi kızgın oluyor misafirine,
konusmasina gerek yok,
duygu mutfağını dinle !
birbirine vurarak ,tabakları ,çatal kaşığı yemek yapıyor.
Mutfaktan gelen sesler patırtı kütürtü anca,
öyle aç bekler misafiri ,
kalmadı sağlam tencere kıra döke ,
yok gönül doyuracak aş burda,
git artık ! dinleme nafile....
bazı insan sever misafirini,
tatlı tatlı ikramına bak.
Ama işte ......
Birinin gönlüne misafir olma sebebi değil mi ki
o kişiden alınacak duyguya açlık ?
aç karnına hep tatlı yenir mi ?
Sadece kendi ikramına dalıp ,
karşındakinden sipariş almadan ,
Ne istersin ? Diyebilmeden....
Hep tatlı hep tatlı ,fazlası mide bulantısı....
bazı insan kibir ikram eder sana.
övüncü,meyve verdi mutfağındaki saksılarda.
Paylaşırsa yersin ,
alırsın payına düşen ne kadar vitamin varsa ...
vücut vitaminsiz kalmaz ama....
kibir, karın da doyurmaz hani!
En azından iki kişininkini
bazı insan, intikam pişiriyor sana.
soğuk yenen yemek derler ya yalan !
buz gibi yutsan, cayır cayır yakan öğün.
her daim kaynar yürekte ,
Yıllar geçtikçe altı kısılan ateşte.
bazılarının,
misafiri bile kalmamış,gönül mutfağına.
Kendi pişirir ,kendi yer,
yer bitirir anca kendi kendini....
bazısı gönül fakiri,duygu yoksunu,
kendi aç ,misafiri aç.
kuru lafla,karın doyurmaya çalışır anca.
Bazı insan cimri.
kendine saklıyor ziyafetini ,
mutfağının kapısı kilitli ,
sana verdiği bir bardak su....
O da buz gibi
bazen hisler öyle yoğunlaşır ki ....
tadını alıyor sanki insan.
sevda ....
her daim ruhun gıdası ama ....
önce, insan yerine konmanın binbir çeşit lezzeti ardından gelen sevda olursa,
O zaman sevda gül reçeli.....
Gültuğba
·
107 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.