Bu kitap beni 35 yıl öncesine aldı götürdü... İlk gençlik hayallerimi, korkularımı, üzüntülerimi heyecanlarımı beni ben yapan deneyimlerimi kazandığım zamanları tekrar hatırladım... O yüzden yavaş yavaş özümseyerek okudum. Ben devlet parasız yatılı okulunda 12 Eylül darbesinden bir hafta sonra 17 Eylül 1980'de evden ayrılarak başladığım yaşam mücadelesine hala devam ediyorum. Eve dönüş hayalim bir daha gerçekleşmedi. Babamın evine hep bir misafir sanatçı olarak gittim. 11 yaşında bir çocuk olarak girdiğim okuldan 17 yaşında bir genç olarak mezun olduğumda kafamda bir çok fırtınalar esiyordu. Bu kitabı okurken önce politize olmuş bir yazar tarafından yazıldığı açıkca belli olduğu için irkildim. ama sonra kendi okulumu düşününce okumaya devam ettim. Biz okula geldiğimizde okul savaştan çıkmış gibiydi. Bütün camlar kırılmış, trafo patlatıldığı için elektrikler kesikti ve bir çok öğretmenin kafası kolu sargılar içinde derse geldiklerini hatırlıyorum. İlk üç yıl herkes kendi halinde derslerine devam etti. Sonra büyüdük!.. Sağ sol kavgası yeniden hortladı. O ana kadar birlikte neşe içinde maçlar yaptığımız eğlendiğimiz güreştiğimiz arkadaşlarımız kutuplaşmaya ve birbirinden uzaklaşmaya başladı. Halbuki her iki tarafta da ne cevherler vardı. Bir araya gelebilselerdi dünyayı yerinden oynatabilecek kabiliyette akıllı çocuklardı hepsi. O zaman anladım ki sağ sol diye bir şey yok bölmek zayıflatmak ve yönetmek var. Biz birbirimize düştükçe sadece gücümüz kendimize yetmeye başlıyor. etrafımızdaki güçlü düşmanlara gücümüz yetmeyeceği için birilerinin dümen suyuna girerek istenenleri yapan evcil ha.....anlara dönüyoruz. Gençler; politize olarak geleceğimizi mahvetmeyelim. Birlik olmak için çok geç değil... Bizi ötekileştirmek isteyenler her zaman vardı. Bugün de var gelecekte de olmaya devam edecek. Bizimle oynayanlar sadece bizimle oynamıyorlar. gelişmiş ülkeler bile bundan nasibini alıyor. Bir Almanya bir Fransa aklınıza gelir miydi.(Gidip görmek nasip oldu.) Hepsiyle oynuyorlar. Ne kadar çok okursak o kadar bilinçli olabiliriz. Bu dünyada gücü gücü yetene vuruyor. Ayakta kalıp yumruk yememeye dikkat edelim.

Bana Uzun Mektuplar YazCihan Aktaş · İz Yayıncılık · 201264 okunma

·

69 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.