Ne için yaşıyorum? Neden bu hayatın içindeyim? Ölsem ne değişecek ki? Başarırsam ne değişecek? En tepeye ulaşırsam ne değişecek? O zamanda bir farklılık aramayacak mıyım? Gerçekten şuan istediğim hedefleri istiyor muyum onu dahi bilmiyorum. Sanki kendimi kaybetmişim gibi geliyor. Bazen bu yaşamımdan nefret ediyorum. Hayır. Hayır. Hayır. Ben beni değiştiren insanlardan nefret ediyorum. Kendimi kaybetmemi sağlayan insanlardan. Bir şeyleri başaramayacak olursam sanki ölmem gerekecekmiş gibi hissediyorum. Evet bu kararları alan benim. Ne yaparsam yapayım sevdiğim şeyi yapıyor olacağım. Fakat her zaman yarım kalacakmışım gibi hissediyorum. Tabi bazen istediğim şeyin bu olduğundan da emin olamıyorum. Bu yüzden kendimden de nefret ediyorum. Bazı şeylerin şans işi olması can sıkıyor. Beni oluşturan her şeyin şans işi olması canımı sıkıyor. Kendimi öylesine biri gibi hissediyorum. Tanrının yanlışlıkla yarattığı o insan gibi. Canım yanıyor. Bazen sadece acılardan yaratıldığımı düşünüyorum. Sanki bu dünyaya acı çekmemek için gelmişim gibi. Ve kendimi kandırıyorum. Küçük şeylerle de mutlu oluyorum diyerek. Bazen canımın acısını yağmur damlaları altında saklamayı deniyorum. Halbuki o damlaların bana ağlayan bulutlar olduğunu unutuyorum. Gök gürültüsü ise birer çığlık. Yıldızlar kayarken keşke kendimi bulabilmeyi dilseydim. Keşkelerin olmasın hiç derlerdi fakat bu dünyanın keşkelerden oluştuğunu bilemezlerdi. Kendimi bulmadan bir şeyler anlatmak o kadar zor ki ya da kendimi tanıtmak. Sen kimsin ? İşte bu sorunun cevabı sanırım kayboldu. Geçmişimin oluşturduğu o karanlık ve derin kuyunun içine baktım. Bakıyorum. Belki de yanlış yere bakıyorumdur. Belki de Bir okyanusun derin sularının içindedir. Veya kapkaranlık o ormanda saklıdır. Ya da gözümün önünde ve ben körüm. Bilmiyorum. Sadece korkuyorum bir daha onu bulamamaktan. Belki de onu hiçbir zaman bulamadım. Belki de onu kaybetmedim sadece hiçbir zaman ulaşamadım. Bilmiyorum. Kafam o kadar karışık ki.
·
3 artı 1'leme
·169 görüntüleme
fakat yoruldum
bir kaç ay önce kendime yazdığım bir mektubun bir kısmı
mektubun sonunda bir daha görüşeceğiz biliyorum fakat o zaman kendini bulmuş olarak gel demişim
bulamadım..
vaz geçmiyorum
hala korkuyor muyum bilmiyorum
hissedemiyorum
mektuplar, mektuplar, mektuplar
kim yazmış olursa olsun her zaman can yakıcılar..
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.