Yaşamda kalmak için bir anlam arayışına girdiğimiz ancak herhangi bir anlam bulamadan devam ettiğimiz zamanlar olmuştur. Ölmeyi istediğimiz ama bunu eyleme dökmeyip devam ettiğimiz zamanlar. Bu kitabı okurken kendimi Nora Seed ile ortak bir paydada buluşmuş, kendi yaşantımdan kimi yansımalara rastlamış oldum. İnsan, yaşamında keşke demenin ona bir faydasının olmayacağını bilse de diliyle söylemese dahi içinden “keşke” kelimesinin yer aldığı birçok cümle kurabiliyor. Kendini yetersiz hissedip başka hayatlara gıptayla bakabiliyor. Çünkü komşunun tavuğu komşuya kaz görünür. Gıptayla baktığımız o yaşamın içine özne olarak dahil olsak büyük ihtimalle yine tatmin olamayacağız. Bir şeyleri deneyimledikten sonra gelen pişmanlık hissi ve dilimizden dökülen keşke kelimeleri için şimdi ifade edeceğim şey her ne kadar klişe olsa da bunların bizi biz yaptığını unutmamalıyız. Şu an ki “ben”i önceki hatalarıma/ pişmanlıklarıma/ yetersizliklerime borçluyum. Bunun bilincindeyim ama yine de kendimi keşke yapmasaydım demekten alamıyorum. Sanırım bu insan doğasının keşke demeye meyilli ve alışkın oluşuyla ilgili. Yaptığımız bir seçimler hakkında düşündüğümüzde kendi hayatımız dışında başkalarının hayatlarını da etkilediğini fark ediyoruz. Ancak yaşarken sanki o seçimin sadece kendi hayatımızı etkilediğini sanıyoruz. Bütün yaşamlar biz farkında olmasak da birbirine bağlı. İnsan bu kitabı okurken (ya da bunun için illa ki bu kitabı okumak gerekmiyor tabii) yaptığı seçimlerin gerçekten kendisinin isteğiyle alakalı olup olmamasını düşünüyor. Birilerini memnun etmek için kimi tercihlerde bulunsak da yaptığımız seçimin sonucunun baş sorumlusu kendimiz oluyoruz. Sonuç düşünüldüğü gibi çıkmayınca kimse gelip de “bunu yapman için senin fikrini etkiledim, sanırım bunun sorumlusu biraz da benim” demez. Kısacası insanın kendi hayatının öznesi olması, hayatını yaşayabilmesi zor bir şey. Kitabı beğendim mi? Evet beğendim. Ancak çeviri olduğu için kimi yerlerinde okurken tırmalayıcı şeyler vardı. Mesela, gerçekten anlamında kullanılan “cidden” kelimesi bir cümlenin içinde birden fazla kez geçmişti. Kitap bana ne kattı/ neyi yeniden anlamamı sağladı? Hayat zorluklarla dolu bir yer ya da belki ben öyle görüyorumdur. Mutlu eden şeyler olduğu gibi üzen, mutsuz eden şeyler de var. Sadece olumsuza odaklanmak bir nevi körlük diyebiliriz. Ölümü arzulamak ancak hala yaşamaya devam etmek, bir şeylerin farklı olacağını, parmak uçlarının güzelliğe ya da yansımasına değmek üzere olacağına inanmak/ umut etmek demek.

Gece Yarısı KütüphanesiMatt Haig · Domingo Yayınevi · 202154,5bin okunma

·

30 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.