KENAR
Kenar mahalleliydik
ama hayatın tam ortasındaydık..
Mesela, çocukken hep çıraktık
En büyük düşümüz, ucuydu ekmeğin...
Kavgamız ekmektendi..
Bu yüzden ektik hep;
Umudu, aşkı
ve yiyebilirsek, meyvanın çekirdeklerini!
Ekmekti kavgamız
Ucuydu düşümüz dedim ya;
bu yüzden ucunda yaşadık
hayatın ve aşkın!
Şiir sevenlerdeydim ben;
ve duvarlara " kahrolsun " yazanları okurdum
Kitaplar biterdi, defterler biterdi, kalem ve ekmek biterdi
duvarlar bitmezdi
Kahrolmazdı hiç kimse babamdan başka...
Saçlarımız hep üç numara uzardı
Çoraplarımızın topuğu delinirdi
ucundan çıkardı parmaklarımız
babam çıkmazdı içerden
duvarlara " kahrolsun " yazanlar
" yaşasın işçiler " de yazardı..
İşçiyim diye mi yaşardım
yoksa onlar dedi diye mi? Şaşardım!
Şiirler okurdum
Şiirler yazardım
hepsi defterimden sızardı
İçerden mektup bile sızmazdı
Saçlarım hep üç numara uzardı
Şarkılar duvarlardan meydanlara taşardı..
Ben şarkılarla işçi
Ben şarkılarla meydan
Ben, şarkılar ve ekmek
Ve karakol..
Kenar mahalleliydik tam ortasında hayatın
Vurur ya da vurulursun ortasında sokağın
Ya bir bıçakla
Ya da aşkla..
Dedim ya!
En büyük düşümüz ucuyken ekmeğin
Bir de yarin dudağının
Bir de gözünün ucu eklendi şiirlere
Sığmaz olduk artık
mahalleye ve karakollara
Duvarlar bitmiyor
Saçlarım uzuyor
Ekmek ve aşk hâlâ ucunda hayatın
Şiirler üç numara..
ŞâH
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.