Gönderi
Akıl ve kalp paradoksunun detaylı ifadesi
Miguel de Unamuno, İspanyol Bask düşünür, yazar. Madrid Complutense Üniversitesi'nde felsefe ve edebiyat üzerine eğitim almış ve Bilbao'da felsefe öğretmenliği yapmıştır. 1891 yılında Salamanca Üniversitesi'nde Eski Yunan Dili Kürsüsü'nde profesör olmuş, aynı üniversitede üç kez rektörlük görevine getirilmiştir.
Madrid’de modern teologları okumaya başlar; Hegel okuyarak Almanca öğrenir. Danimarkalı filozof ve teolog Soren Kierkegaard’ı kendi dilinde okumak için Danimarka dilini öğrenir; 14 dil bildiği söylenir. Alman filozoflarını okuması ve inancına mantık kazandırma isteği daha önce eğitim aldığı dini alışkanlığından vazgeçmesine neden olur. Bu, onun Tanrı’yı anlama arzusundan dolayı, tüm eserlerinde ve tüm varlığında yer alacak olan dinsel uğraşını başlatır. Aynı zamanda ondaki büyük bir sorunu da temellendirir; hayatında bir saplantıya dönüşür: Ölümsüzlük arzusu ve her şeyin sonu olan ölüm korkusu.
Unamuno, 33 yaşlarında çok dokunaklı bir bunalım yaşar. İnancını yitirdiği ve çocukluk dünyasının duygularını arayışı nedeniyle çoğu zaman ağlar ve umutsuzluğun kıyısında bulur kendini. Evliliğinde büyük bir kaygıyla alt üst olduğu, uyuyamadığı günler geçirir; aniden onu kimsenin avutamadığı ağlamaları gelir. Karısı onu kucaklar ve şöyle der: “Neyin var oğlum?”. Ertesi gün, Unamuno inancını yeniden kazanabilmek için manastıra kapanır. “Ani ve şiddetli bir bunalım geçirdim. Yaşadığım hayatı karım ben ağlarken “oğlum” deyip beni kurtardığı an anladım. Oğlum demesi bana çocukluk günlerimi hatırlattı.”
1912 yılında yayımladığı eseri Sentimiento Trágico de la Vida’da (Yaşamın Trajik Duygusu) akıl ve kalp paradoksunu bir trajedi olarak tanımlayan Unamuno, kendi hayatında yaşadığı iç hesaplaşmasını detaylandırarak ifade ediyor .
·
98 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.