YALNIZ BAHÇE
Babanneme…
Adını teslim etmeye geldim
Sana. Yalnız bahçeye
Onca çağla ağacı ile
Mısırla, fasulyeyle, üzümle
Pişen bulgur aşıyla
Pekmezli kömbeler, yufka ekmekle
Babamın çocukluğu, kendi çocukluğumla
Geldim.
Bir evde yalnız sen
Ben bir karında sıramı bekliyorum
Anneannem, annem, ben
Adınla yaşamaya başlamamışım daha
Kulağım yok
Bir evde yalnız sen
Yalnızken büyür evler
Annen istiyor muydu seni?
Ya yürüyemeyen baban?
Annen seni istemediği için mi öldü?
Annen olmak istiyorum
Ama daha trendeyim
Ayağıma çorabımı bile giymeden bindiğim bu trende
Bir evde yalnız ben
Elimde ısıtılmış bir süt
Seni sevmek, bir bağ çırpısı sırtlanmak
Seni sevmek, mezar manzaralı bir dam
Seni sevmek, damağıma yapışan yufka
Ama adını teslim etmeye geldim
Sana. Üşüdüğüm bahçeye
Anasızlık, koca ev, çok iş, çok çocuk
Kocadan haber alınamayan onca yıl
Bir başınalık
Yürüyüşün, burnun, sırtınla
Tel dolaptan çıkardığım
Bayat erik kurularıyla
Mayhoş
Gün kaymak tutmadı daha
Bağa kadar yürüyelim
Üzüm yol bana
Mezarlıkta uzun uzun duralım
Bildiğim dua çok
Kozalak toplayalım ocağın altına
Sen konuşmazsın, susarız o da olur
Üşürüm ama belli etmem
Bahçene de girmem söz
Ama adını al benden.
Sayfa 182 - Gülran AYTAÇKitabı okudu
··
528 views
İlk defa bu kadar uzun bir şiir paylaşıyorum. Bu kadar heyecanla, tamamı okunsun diye.
Modern anlatım, eski hikâye, derin acı, şiirsel örgü, final, ürperti...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.