Ölü Brugge / Georges Rodenbach Hugues Viane. Çok genç yaşta karısını kaybeden ve o kaybedişten sonra melankolik bir ruha bürünen bir adam. Öyle ki mateme en çok yakışan kurşuni renkli bir kentte taşınır apar topar, Brugge’e, “Ölü Brugge’e.” Karısına duyduğu sevgi dillere destandır; yıllar geçse de “ölü olan eş”in eşyalarıyla bir müzeye dönüştürdüğü eve olan ilgi hiç azalmaz, Brugge’te merak konusudur bu nerdeyse saplantılı yaşam. Yani matemiyle ünlüdür Hugues. Bir gün ansızın “ölü olan”a tıpa tıp benzeyen bir kadına rastlar, ne yapıp eder önce tanışmayı ve ardından da sevgili olmayı başarır bu “yeni eş”le. Sesi bile nerdeyse aynıdır, bu benzerlikle başı döner Hugues’nün. Brugge’te ölüme meydan okumuş ve onu yenmiştir artık. Yıllar önce kaybettiği karısı karşısındadır işte. Ama bir gün bu tıpkılık aniden bozulur. Tutucu kentte evlik dışı bu beraberlik hoş karşılanmamıştır zaten. Öyle bir şey olur ki ne Hugues inanabilir yaptığına ne de biz okuyucular. Şehirler de insanlar gibidir; ruhları vardır onların; geçici kandırmacaları saymazsak ne şehrin ruhu değişir ne de insanoğlunun, tıpkı ölü şehir Brugge’te olduğu gibi. Çeviri edebiyatının en önemli isimlerinden Roza Hakmen’ in Türkçesi ve Selim İleri’nin sonsözüyle bu edebi şöleni ısrarlı bir tavsiye olarak kabul edin lütfenŞahaneydi #alıntılarım “ Fazla uzun süre hazırlık yapılırsa kader yuvadaki yumurtaları değiştirebiliyor, kuluçkadan keder çıkıyordu.” “ Aşk ayrılıkları küçük birer ölüm gibidir, vedalaşmadan gidilir onlarda da.” “ Şehirlerin her şeyden önce böyle bir kişiliği, bağımsız bir ruhu, neşeye, yeni aşka, vazgeçişe, dulluğa denk düşen neredeyse dışsal bir niteliği vardır.” “ Aşk da kesintiye uğradığı zaman var olur.”

Ölü BruggeGeorges Rodenbach · Yort · 2019170 okunma

·

46 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayşegül Topcu Sesli