Yürür yürür, sonra da yorulur insan. Koştuğun kadar yürüyememişsen, geç kalmış sayılırsın gideceklerine, geleceklerine erken gelmiş; kaybettiklerine razı olamamış, yarım kalanları bitirdiklerinle telafi etmeye çalışıp yorgun düşmüş, aradığını bulamadan, bulunmayacak duruma düşen aradıklarının yerine sen olmuşsundur. Neden hâlâ inat edersin devam etmekte anlamam ki. Anlasaydım, belki her şey daha farklı olabilirdi. Nereye gideceğini bilsem, yol gösterirdim sana. Gideceği yeri bilmeyen insan her yere gider. Her yere gideni de kimse sevmez bunu bilmez misin? Bilirsin bilirsin de umursamazsın herhalde. Tabii bunu umursamamanın asıl sebebi de o, bilirim. Onu seversin sen. Onu sevdiğin için geçmişte yaşanılanlara takılı kalır, kafanda sürekli lahzaları canlandırır durursun. Zahir olan bedenine ıstırap çektirmeye hakkının olduğunu mu sanırsın? İnsanın canını somut olanlardan çok, soyut olanlar acıtır. Somut olanlardan kurtulursun da soyut olanlar içindedir. Ruhunu kim yıkayacak kendinden başka? Onca yaşanmışlığın ardından toparlanamayacağını düşünüyorsan yanılıyorsun. Unut demek hata olur ondan mütevellit demeyeceğim. Geçmişinin üzerinde etki eden tesirini yeni yaşanmışlıklar inşa ederek azaltacaksın. Yaşamak diyorum ha. Yaşayacaksın, hayatını sürdürmekle yetinmeyeceksin. Yetinirsen seni hiç affetmem bunu böyle bilesin.
*Yazdıklarımı kendime saklamak yerine burada da paylaşma kararı aldım. Yazdığım denemeleri, şiirleri ve öyküleri herkesin okuması için burada olacak. Sadece eski yazdıklarım bana özel kalacak. Bu kararı sevdiğim ve saygı duyduğum biri istediği için alıyorum. Yazmak çok özeldir ve herkese nasip olmaz bir nasip olmayan şey de size yazacak birinin olmasıdır.
Sevgiler.