"dönüp arkama bakarsam karanlığın içinde kaybolurum." kısaca pov'u olan bazı kişiler hakkındaki az çok görüşlerim: kitabı okurken dizideki catelyn karakterine olan sevgisizliğimin hiç yanlış bir tercih olmadığını bir kez daha görmüş oldum, daha kundaktaki bir bebeğin onun suçu olmayan bir şeyden dolayı ölmesini dilemek belki de bu kitaptaki iğrenç motivasyonlara sahip onlarca karakterlerden birinin yaptığı en masum yanlıştı. yine de beni en çok yaralayanlardan biriydi. ned'in verdiği her kararın ne kadar saçma ve safça olduğunu kitabı okurken sinir krizleri geçirerek atlattım. gönlümün kralı gerçekten gidip hep güvenmemesi gereken kişilere güvenerek en büyük ve aptalca denilebilecek hataları yaptı. öldüğü sahnede bi yutkundum ve kitabı kenara bıraktım. hem dizide hem de kitapta beni en çok etkileyen yerlerden biri. kitaptaki çocuk karakterlerin daha 10-15 yaşları arasında gittiği düşünülürse bu kadar ağır şeyler altında kalmaları beni elbette üzüyor ama aynı zamanda da büyümeleri, bu kısıtlı şartlar altında özellikle sansa, jon, robb ve daenerys'in yaşadıkları oldukça okuma zevki yüksek kısımlar. bazı yerlerde kitap sizinle alay ediyordu, şu quote gibi: "bunu unutmayacağım," dedi muhafızlar onu götürürken. unutmadı da. unutmamak ne işine yarayacaksa. bana en çok bu tip kısımlar okuma zevki veriyordu açıkçası. birkaç son quotela bitirmek istiyorum. "bizler sadece insanız ve tanrılar bizi sevebilen yaratıklar olarak tasarlamış. sevgi bizim en büyük zaferimiz ve en büyük trajedimiz." "kendi gerçeğini güce çevir. böylece hakkındaki gerçek asla zayıf noktan olmaz. gerçeğin senin zırhın olsun ki, kimse seni o gerçeği kullanarak incitemesin." "merhamet asla hata değildir lord renly," dedi ned."(aynen abim gorduk yaptigin en buyuk hataydi)

Taht OyunlarıGeorge R. R. Martin · Epsilon Yayınları · 20139bin okunma

17 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

ceren