Evler, ağaçlar, kayalar, yıldızlar, ay, toprak ne varsa dünyada, hepsi karanlığın içine kaybolmuşlar, erimişlerdi. Usludan usuldan karanlığın üstüne yağmur çiseliyordu. Yağmurla birlikte, hafif de bir yel esiyordu. Yel, soğuk bir yeldi. Arada bir durup durup köpekler karanlığa havlıyorlardı. Sonra, yalnız bir horoz uzun uzun öttü. Vaktinden önce öten bu horozu sahibi sabahleyin erkenden mutlaka kesecektir.
Sayfa 95Kitabı okudu
·
1 plus 1
·36 views
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.