Okurken duygudan duyguya atladım cidden elim ya kalbimde ya ağzımdaydıO kadar iyiydi ki cidden kitabı aşırı benimsedim yani sanki bende oradaymışım gibi şehre düşman saldırdığında aşırı üzüldüm güzelim şehir gitti nasıl düzelicek diye ve bu çok tehlikeli bi hal aldı özelliklere sonlara doğru cidden sinirden üzüntüden ve heyecandan kendime gelemedim yani Tamlin Feyre’yi saraya kapattığı zaman Mor ve Rhysand’ın onu kurtarması ve aralarındaki o bağ o kadar güzeldi ki yani Tamlin’in başından beri Feyre’nin Rhysand’ın eşi olduğunu bildiğini düşünüyorum bir de Feyre gidince boş boş triplere girip sarayı dağıtması Lucien’in de onun bakıcısı gibi Feyre’yi arayıp bulduktan sonra “Tamlin çok kötü sen gittiğinden beri mahvoldu eve dön” demesi beni bitirdi yani drama queen cidden, Velaris’e aşık oldum Rhysand’ın halkının eziyet çektiğini düşünürken aslında onun halkını tüm dünyadan gizlemesi ve huzur içinde yaşamalarını sağlaması o kadar güzeldi ki bende orada yaşamak istiyorum cdksfhj ama kitapta beni kalbimden bıçaklayan yer Rhysand’ın Feyre’ye bağı itiraf etmesi, sonra dağın altında onu rüyalarında gördüğünü söylemesi ve Ferye için yaptığı her şeyi anlatması derste okumasaydım ağlayabilirdim. Cassian ve Azriel’in ömür boyu yaz sarayından ban yemelerine çok güldüm cidden Cassian, Azriel ve Mor muhteşem bi üçlü. Amren kutsal kitabı çözerken Feyre’nin ona sıcak kuzu kanı getirmesi, Cassian ve Azriel’in Gece Sarayı Leydisi için yaptıkları yani hepsi arkadaş değil direkt aile gibilerdi okurken çok mutlu oluyordum. Hepsinin Feyre’nin güçlerini keşfetmesi için yardım etmeleri çok tatlıydı. Kitabı okurken nasıl eğlendiysem son 6 bölümde bin katı üzüntü olarak döndü Feyre’nin“Bağı kır” dediği yerde 92348923 yerimden bıçaklandım Rhysand’ın hayır diye bağırışları yani o duyguyu ben yaşadım allahtan çok şükür eşlik bağları kopmadı. Sonuç olarak serinin diğer kitaplarını okuyana kadar okuduğum EN İYİ KİTAP şüphesiz budur.
