Ayrılık mevsimidir bu aylar…
Yazlıkçılar döndüler.
Kırlangıçlar Nil deltasına gitti.
Bu aylarda renk çiçekten ayrılır…
Güneş kumdan…
Menekşe kırmızıdan…
Bahçeler çocuk seslerinden
Salkım asmadan
Yaprak dalından
Bir boş salıncak, rüzgarla terasta sallanır…
Ayrılık mevsimidir bu aylar…
Her sene bu aylarda ben “ayrılık” yazımı yazarım
Her cümlenin sonuna noktalar, artı iki damla
Hüzün günleridir
Yaş gözden ayrılır
Küçük köpek kaç gündür arkadaşı çocuğu arıyor kumsalda…
Arada bir koşuyor kendi kendine
Koşunca arkadaşı gelecek sanıyor
Nereden bilsin
Bu mevsim ayrılık zamanıdır…
Dün gece ilk yağmur yağdı…
Çatılarda tıkır tıkır
Küçük gölcükler oluştu sokakta
Kediler saçak altlarına sığındılar
Bu sonbahar yağmurları, sanki doğanın ayrılıklara ağlayışıdır…
Yaz aşklarında bu günlerde tenler ayrılır…
Ne çok giden olur
Ne çok el sallanır bu mevsimde
O ne çok vedadır
Bu mevsimde ne çok “Beni unutma!..” vardır…
Ayrılık mevsimidir bu aylar…
Aklında bir hüzzam şarkı
Bir de ayrılıkların sızısı kalır
Bütün kuşlar vefasız, mevsim artık sonbahar…!
Bekir COŞKUN
·
31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.