"Nereden başlasam bilemiyorum. Belki de hiç başlamamak lazım," dedi içinden geçen düşünceleri yansıtarak. Yaşadığı karmaşık duygular onu sarıp sarmalamıştı. "Ölü bir adamın ölü bir sözü için, sence de ben çok depresif, melankolik ya da direkt mal birisi değil miyim? Bence ben, kötünün kötüsü, bahtsızın bahtsızı, malın malıyım. Neden mi? Ne sen sor, ne de ben söyleyeyim. Valla en iyisi, ben yine her akşamki gibi onun fotoğraflarına bakarken kadehimi kaldırıp sağ gözümden aşağıya doğru inen gözyaşımın tadını almak için dilimi uzatayım."
Gözleri nemlenirken aklına geldi, "Biliyor musun, seni o kadar çok sevmiştim ki sana 'seni seviyorum' bile diyemedim. Sevdiceğim, artık içimdeki mahşer yangını her zamankinden daha alevli. Beni herhalde sever demiştim kendimce. Halbuki ben, seni herhalde severim."
Hala geçmişe takılı kalmıştı, "Olmayacak duaları amin dedirten sendin, beni benden eden sendin, bana beni unutturan sendin. Ve beni bu halde düşürende sendin. Hani neredesin? Göremiyorum seni. Yoksa beni terk mi ettin? Bu da demek ki..."
Sonunda içinden geldiği gibi söyledi, "Off, valla ne halin varsa gör, bana ne, senden ya bana ne. Her gece sarhoş olmam, her gün hüngür hüngür ağlamam ve her sabah daha kahvaltı etmeden sigara içmemin sebebi kesinlikle sen değilsin."
Bir an için sakinleşti, "Aslında iyi ki vardın hayatımda. Sen olmasan, ben şu an ölü, alkolik, ruhsuz birisi olmazdım. Benden böyle bir canavar çıkarttığın için teşekkür ederim."
Sonunda kabullendi, "Tüm bu olup bitenin anlamı sensin. Sebebini bilmediğin başlangıcın sebebi olmayan finalini de göreceksin. Ne ben, ne sen. Farkına varmadan farkına varabiliyor isen tadına varacağın tek şey ZAMAN."