Kitap iki eserden oluşuyor ne yazik ki biri kumandan olan eseri tamamlanmamış. Çok üzüldüm. Harika bir eser olurdu tamamlansaydı çok güzel okurken akıyordu resmen ama yarım kalmış:( Diğer eserimiz ismini veren Siyah Pelerinli Adam. Bu adam bizim Nefsimiz. Erkeklerin nefsinin şekil almış vücud bulmuş hâli. En fazla bu kadar güzel anlatılabilirdi ve üstad kendine yakışır şekilde erkeklerin cidden nefsiyle verdiği o mücadeleyi harika bir şekilde kısacık anlatmış. Daha yüzlerce mesele var tabii ama arasından sıyrılıp göze gelenleri çok güzel şekilde özetlemiş. Okurken kendimi çokça gördüğüm kendimi bu gözle de görünce güldüm bizim işimiz zor yav üstümüze gelmeyin.. bir kerata işini öyle iyi yapıyor ki böyle tam her şeyi yapıp başarısız olup umutsuzluk çukuruna düştüğün sırada sana sırnaşıp hiştt ben geldim diyor. :) şairin tam olarak yaşadığı durum. Tabii burada insanın imdadına yetişen Allahu azze ve celle. İman. Şeytanın hilelerini bilmek. Ne kadar bilsende nefsi uysallaştırmak imana getirmek zor bir durum. İmkansız değil tabii yüzyıllardır örneği var. O Koca koca adamlardan bize gelen dersler. Bunlarla öğütlenmekte var bunları görmeyip yıkılmakta. Hani insan yakınının körüdür. Bize fısıldayan da bizden biri aslında. Allah'ın yasası sünnetullah. Zıtlıklar her dâim var. Hep hayrı fısıldayan biri olsaydı ne kadar manasız olurdu. Bu olmalı ki insanın Allah'a kavuşma azmi artsın. Arada düşsün tökezlesin ve yine YARABBELÂLEMİN ben geldim Rahmetine sığındım desin kendi acizliğini görsün. Nefis hayvanidir. Ona uyarsan tabiri caizse taparsan. Bu çok hakiki bir durum. Dilimizle değil ama hal hereketlerimizle yaptığımız bir iş. İşte böyle helaka uğrayıp büyük bir kayıp yaşarız. Bununla ilgili yani benim hep kendime telkin ettiğim bir ayet var. "O kimse gibi ki; şeytanlar onu (kapıp çöl gibi ıssız bir) yerde şaşkın bir halde dolaştır(ıp sonunda bir uçuruma at) mışlardır. Hâlbuki o kimsenin birtakım arkadaşları var dır ki: ‘Bize gel!’ diye kendisini sürekli dosdoğru yola çağırmaktadırlar (fakat o, şaşkınlığından dolayı ne tarafa gideceğini bilememektedir).” (Habîbim!) De ki: “Allâh’ın hidâyeti (olan İslâm), gerçekten hidâyet ancak odur ve biz âlemlerin Rabbine teslim olalım diye emrolunduk!" En'am 71 Diğer bir hikâye ise Kumandan. Çok güzel yaa. Gerçekten. Harika bir eserdi. Okurken hazzı beni böylece kaplayıp götürdü. Bir grup askerin denizaltında mahsur kalıp ölümü bekledikleri dakikayla başlıyor. Arada yüzbaşı ve teğmen arasında bir geçmişe dönüş yani flashback görüyoruz. Bu teknikleri hep sevmişimdir. Kendim de kullanırım. Ölümle hayat arasında eski ihtiraslar ve aşklar ve Allah'a yakarış kurtarılmayı beklemek. Her iki kitap da ruh için bir cevher. Bunun tahlilini yapmak güzel bir sanatla besleyip okuyucuya sunmak tam da üstadıma yakışır bir şan. Bu arada üstad bana bir piyes aşkı yaşattırdı gerçekten niyet ettim bu kadar harika olmasada aslını yücelterek bir şeyler karalamaya