"günlerden Pazar, yağmur yağıyor. Kalorifer çok yeni daha evimizde, ne Memet Ali yakmaya alışmış, ne biz yanına gidip ısınmaya.
Ablamla orta odadayız, tek ablam, ağzı var dili yok ablam; konuştuğunu hiç hatırlamıyorum.
Ben gözbebeğiyim yine de, erkek çocuk; büyük övünç belgesi gibi duvara asası geliyor herkesin beni, görür görmez" diye başladı.
Eğer o bunları anlatırken öksürmezsem, arada pencereden dışarı bakmazsam söylediklerini çok muhteşem, çok olağandışı bulduğumu düşünüp anlatmaya çekinir diye garip garip sağa sola bakıyorum. Acayip aile sırlarını hayret ve şaşkın ifadeleriyle karşılarsam hiç konuşmaz.
Bu numaramı çektiğim kimsede yanılmadım ben.
"yurttan sesler korosu var TRT’de. Lacivert diz altında etekleri; beyaz kolları plili gömlekleriyle kadınlar ağızlarını açıyorlar"
gülümsüyorum, ortam yumuşasın, "aaa, ben de aynen bunlara dikkat ederdim o kadınlarda “ifademi arttırıyorum.
"annemlerin yatak odası yan oda. Annemin kafasının duvara vuruluşunu duyuyorum. Hiç bağırmıyor; sadece ağlıyor. Babam küfür ediyor hiç durmadan: eşşoleşek, orospu, pislik........
Annem hiç bağırmıyor. Annemin, kafasını kalorifer demirine vurduğunu anlıyorum. Ablama bakıyorum. Kaloriferden uzaklaşıyor. Yanıma geliyor. Televizyonun sesini açıyor biraz daha. Annemin ağlamasını duymaz oluyorum.
"nerelerde kaldın ey mest-i nazım, bana bir haber ver budur niyazım". Kadınlar bastırdıkça bastırıyor. Onlar da annemin sesini duymak istemiyor sanki orkestra şefinin “ne bağırıyorsunuz" mimiklerine aldırmıyorlar.
"…budur niyazım. Hasretinden acep ölmek mi lazım"...
Annem ölmesin diye ağlamaya başlıyorum.
Allah ailenin tek erkek çocuğunun gözyaşlarını göz ardı etmez; hem herkes benim her dediğimi yapar: annem ölmesin.
Sanki kalorifere bulaşan kanın süzülüşünü görüyorum.
Ağlıyorum, ablama bakıyorum. Elini dudaklarına götürüp "sus “işareti yapıyor kızamıkçık aşısı vurulduğum sağlık ocağındaki hemşireler gibi.
Ablamın neden hiç konuşmadığını o gün anlıyorum""""diyor.
“Çay ister misin diye soruyorum, “anlattığın o kadar da bilmediğim bir şey değil ki, hepimize oldu " havalarında.
“isterim” diyor.
Mutfağa gidip hayretle "inanamıyorum" dolu bakışlarımı çaydanlığa odaklıyorum
·
33 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.