İki engelli çocuğa sahip birinin zihninin içinde gezmeye, aklından geçirdikleriyle karşı karşıya gelmeye hazır mısınız? Ben pek hazır değilmişim sanırım. Kitap beni öyle sarstı ki bittikten sonra bir müddet kendime gelemedim. Bir babanın duygu ve düşüncelerini bu kadar sansürsüz bir şekilde yayınlaması çok cesaret gerektiren bir iş. Çoğu insanın kendine bile itiraf edemeyeceği düşünceleri tüm çıplaklığıyla ortaya sermiş yazar. Rahatsız edici senaryoların yanında aslında çocuklarına bağlı ve onları seven biri var içinde. Bazı sayfalarda bunu çok derinden hissettirmiş. Dikkat! Sürprizbozan! (Olaylardan ziyade düşüncelerin ön planda olduğu bir kitap aslında. Yine de rahatsız olabilecek kullanıcılar için bu ibareyi eklemek istedim.) Çocuklarına verdiği değeri en çok yansıtan kısım, Mathieu'nun vefatından sonra da onu düşünmeye ve ondan bahsetmeye devam etmesiydi. Omuzlarındaki yükten kurtulmuş biri gibi değildi. Gerçekten çocuğunu kaybetmiş üzgün bir babaydı karşımızdaki. "Hiç mutlu olmamış, dünyaya sadece acı çekmek için ufak bir gezinti yapmaya gelmiş olan birinin ölümü korkunç bir şeydir. Bir gülümseyişinin anısını saklamak bile çok zor." Yaşadıklarıyla başa çıkmak için mizaha sığınmış biri. Kara mizahı, çocuklarıyla ve en çok da kendiyle dalga geçmek için kullanmış yazar. Kara mizahı yer yer seven biri olarak o satırları okurken gülemedim. Hatta ağladım (Şakalar şahsileştikçe güldürü unsurunu kaybediyor). Yine de yazdıkları yüzünden yazarı suçlayacak ya da ayıplayacak konumda değilim tabii ki. İronik bir dille yazılmış çarpıcı, gerçekçi ve rahatsız edici bir kitap arıyorsanız "Nereye Gidiyoruz Baba?" sizin için doğru tercih olabilir. Yalnız benim gibi kolay etkilenen duygusal biriyseniz öncesinde kendinizi hazırlamanızı tavsiye ederim.

Nereye Gidiyoruz Baba?Jean-Louis Fournier · Yapı Kredi Yayınları · 20093,035 okunma

·

19 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

KittoKatto