Bu, var olmanın zaferiydi...
*"Bu, var olmanın zaferiydi..."
Eserin son cümlesi bu. Adeta bütün bir hikayenin de özeti. Türkçe öğretmenim şöyle derdi: "Paragrafın yani bütün bir konuşmanın özü en sonundadır. Velhasıl kelam, sondaki bu özün başlangıcında söylenir. Böylece paragraf bir kez daha dimağa gelir ve sonra öz olan bu sözün yanında anlamsızlaşarak yok olur..."
...
Eser, Anadolu şuurunun üzerinde en çok fikir yürüttüğü dönemi konu ediniyor; yani bir geçiş dönemini. İmparatorluktan cumhuriyete evrilen Türk devletinin ve Türk halkının zihinsel bunalımını. İki arada bir derede çırpınışlarını. Mahrumiyet ile mahkumiyet arasındaki keskin çizgiyi...
Verdiği mesaj şu: Bu devlet, M. Kemal'in aklı ve bir çok fedakar insanın inanç ve emekleriyle kuruldu. Dolayısıyla bu devlet ne tek başına Mustafa Kemal'e ne de M. Kemal'siz halka borçludur. Bu devlet, birbirinden yürekli gönüllere borçludur.
...
Muhafazakar bir ailede yetişmiş ancak kemalist bir çevre ile gelişmiş bir birey olarak bu çatışmayı hep derinliklerimde yaşadım. Muhafazakar yönüm Atatürk ve ilkelerini sorgulamamı sağlarken kemalist yönüm bu ilkelerden evvel gösterdiği onca fedakarlıkla kurduğu bu devlet hasebiyle Kurucu Önder'e saygı ve muhabbet duymamı sağladı. Dolayısıyla ne romantik muhafazakarlar gibi Ata'ya hakaret etmek için fırsat kolladım ne de Kemalist bir zihin gibi bütün bir hakikati kemalizm'e sardederek yok ettim. Bu haseple Asker Mustafa Kemal ile Önder Atatürk'ü birbirinden hep ayırt ettim.
Eser de tam anlamıyla bu ayrımın bilinciyle Asker M. Kemal'i yani bütün bir cihana karşı yaşam mücadelesi veren türk halkının bedenini konu ediniyor. Yazar bu tasvirinde Anadolu'dan yana tavır almış ancak tamamıyla İstanbulu (Hilafeti) da ihanetle suçlamamış. Hikaye, saltanatın sadece acziyetini ortaya koymuş. Böylece yazarın kendi döneminde pek de cesur bir iş yaptığını söyleyebiliriz.
Yazar ile daha önce tanışmış olanlar eserdeki duygu yoğunluğunu ve arı türkçesiyle yazarın muazzam üslubunu tahmin edebilirler, tanışmamış olanlar da bu vesile ile öğrenmiş olsunlar.
Eser, 
Yaban , 
Ateşten Gömlek gibi birinci el bir kaynak değil. Onlar gibi M.Kemal ile birlikte Atatürk'ü de konu almıyor. Ancak onlar kadar sürükleyici ve en az onlar kadar sanat değeri taşıyor. Tek farkı, eserde M.Kemal'i bir karakter olarak pek görmüyor oluşunuz. Buradaki karakterler daha çok M.Kemal'e bütün varlığıyla destek veren gölge (gerçek) kahramanlar...
Eseri, bütün kitap severlere muhakkak tavsiye ederim.
·
5 artı 1'leme
·616 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.