Öncelikle kitabın ön sözü hikayenin kendisinden daha etkiliydi bence. Hikâyede idam mahkumunun yerine kendimi koyup idam sehpasına gidiyormuş gibi o duyguyu tam olarak alamadım, göz yaşları içinde birazdan idam edileceğimi hissedecek kadar etkilenmiş olmak isterdim. Çok etkilendiğim duygular ve çok etkilendiğim cümleler de oldu ama daha da etkilenmek isterdim sanırım çünkü idam bu ölüm daha ötesi yok. Hikaye kahramanının neden idam edildiğini öğrenemiyoruz açıkçası yazar için de bu önemli değil zaten suç ne olursa olsun idama karşı o, doğal olarak. Ama hikaye kahramanının arkasından gelen diğer idam mahkumunun hikayesini dinliyoruz kısaca .Yani bu hikayeyi dinleyip Allah belasını versin böylelerini tabiki asmaları gerek diye düşündürüyor maalesef. Ki bunu da bilerek yaptığını düşünüyorum yazarın. Çünkü suç işleyen kişi ne kadar cani bir insan olursa olsun kimse idam cezasını hak etmez mesajını vermek istemiş ki mahkumun çocukluğunu da anlatarak aslında neden böyle bir insana dönüştüğünü açıklamış( ama ben şöyle bir çocukluk geçirdim ondan böyle oldum mazeretinin arkasına sığınılmasını hiç bir zaman doğru bulmuyorum, isteyen insan elbette kendini değiştrebilir). Peki o zaman çözüm ne? Sorun çok derin ve tartışmaya açık. Böyle insanları ıslah etmek çok zor bu suçlar, hayatları olmuş artık ve hapisten çıktıktan sonra alınlarına yapışmış mahkum damgasından hayatın akışına karışıp sil baştan güzel bir hayat kuramıyorlar. Örneğin bu karakter,15 yıl kürek mahkumu olmasına rağmen tekrar özgürlüğüne kavuştuktan sonra nasıl oluyor da tekrar geri dönüyor kürek mahkumluğuna. Hiç mi ders almamış onca yıl diye düşünmeden edemedim.Ama almamış işte 15 yıl kürek mahkumluğu hiç bir işe yaramamış. Yani nasıl ders alacak bu insanlar? Uzun süreli hapis hayatının hatta kürek mahkumu olmasının bile bir etkisi olmamışsa? Hatta her defasında daha da azıtarak devam etmiş suç işlemeye, peki çözüm gerçekten ne?

Bir İdam Mahkûmunun Son GünüVictor Hugo · Olimpos Yayınları · 2020122,3bin okunma

·

39 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Ayşe Karagöz