280 syf.
7/10 puan verdi
Öncelikle kitabın kapak tasarımına bayıldığımı söylemem gerek. Tasarımın ilgimi çekmesi ve arka tarafında yazan kitap özetindeki fikrinde hoşuma gitmesiyle beraber bu kitabı okuma kararı aldım.
Bu kitabı okurken ister istemez daha önce okuduğum bazı kitaplar ile aralarında minik benzerlikler olduğunu hissettim. İlk olarak kitabı okurken aklıma gelen kitap 
Dear Evan Hansen oldu. Orada da lisede yaşanan bir ölüm çerçevesinde bir konu işleniyordu. İronik şekilde Connor karakterinin ölüşü Evan'ın başına gelen bir sürü güzel olayı başlatıyordu ta ki Evan'ın dünyası tekrar çökene kadar (World fails). Dear Evan Hansen müzikalinin tam aksine bana kaygı hissini geçiren bir kitap iken, 
Sam, Orada mısın? bana üzüntü/hüzün hissini geçiren bir kitap oldu. Diğer bir benzettiğim kitap ise 
Kahve Soğumadan Önce . Kahve Soğumadan Önce kitabında sihirli bir şekilde zaman yolculuğu yapabiliyordunuz fakat çok net kurallar tanımlanmış durumdaydı. Sadece belli bir kafede belli bir koltukta/sandalyede oturmak ve kahveniz soğumadan önce geri dönmek gibi zorunluluklarınız vardı. Gine sihirli bir şekilde Sam, Orada mısın? kitabında baş karakterlerimizden biri olan Sam, ölüyken bize aslında tam olarak açıklanmayan bir şekilde dünya ile bağlantı kurabiliyor. Bildiğimiz tek net bir kural var. Julie, Sam aradığında telefonu açmak zorunda yoksa Sam ile bir daha konuşamazlar. İkinci olarak bildiğimiz kural ise Sam'in başka kişilerle konuşması bu bağlantıya zarar veriyor ve konuşma sürelerini kısaltıyor.
Kitabın hikayeyi ilginç bir anlatım tarzı var. Kitabın ilk bölümünde bile bir flashback ile başlıyor hikayemiz. Evet yani hikayemiz başladığında Sam öleli bir hafta olmuş oluyor. Yazarımız hikayeyi Sam ve Julie'nin tanışma anlarından başlatabilecekken, nedense en başta flashback ile göstermeyi tercih etmiş. Zaten kitapta sürekli bir ileri bir geri gidip duruyoruz. Geçmişe gittiğimiz parçalar arasında bir sıralama yapmamış yazar. Yani sonradan yaşanmış bazı anılar bize ilkte anlatılabiliyor. Bu şekilde bir anlatımı biraz garip buldum açıkçası fakat bir noktadan sonra bunu önemsemiyorsunuz. Yazarın bizi geçmişe götürme sebebi ise Sam ve Julie'nin aşklarını göstermek. Doğal olarak günümüzde Sam yaşamadığı için ve yazarımız duygusal bir kitap yazıp bu ayrılıkla eninde sonunda bizi üzmek istediği için öncelikle bu ilişkiyi size sevdirmeye çalışıyor. Fakat hep bir şeylerin eksikliğini hissediyorsunuz bu ilişki içerisinde. Sanki karakterlerin arasında ve ilişkide bir derinlik eksiği var.
Kitabımızın ana baş karakteri Julie. 3 boyutlu bir karakter olarak tasarlanmış. Sorunları, endişeleri ve hepimizin yaptığı gibi bir çok düşünce yanlışı ile birlikte oldukça gerçekçi bir karakter. Fakat Julie'nin ölen sevgilisi için üzüldüğünü çok hissetmiyorsunuz ki bu da garip geliyor. Julie'yi kitap başında adeta hiç bir şey olmamış (Sam ölmemiş) gibi davranıyor. Fakat zaten bu noktada Sam ile tekrar iletişime geçtiği için yas tutmuyor diyebiliriz. Hatta bu ilişkinin uzaması da Julie'nin hayatına devam etmesinde bir engel olarak görünüyor. Julie tekrar Sam ile ilgili hayaller kurmaya başlıyor, Sam'in hayata hiç dönmeyeceğinin bilincinde olarak.
Sam karakteri ise gerçek hayatta karşılaşamayacağınız "ideal" bir erkek arkadaş modeli olarak tasarlanmış. O kadar iki boyutlu ki Sam gerçekten bir insan mıydı yoksa sizi tatmin edecek cevaplar veren bir yapay zeka olabilir mi ayrımını yapmak zor.
Kitabımızdaki diğer yan karakterlere baktığımızda ise yine bir çoğu 2 boyutlu karakter olarak kalmış gibi görünüyor (Mika bir istisna). Kitap yaklaşık 2 aylık bir süreyi anlatmakta ve Sam'e yakın olan herkesin kendini bu kadar kısa sürede toparlayıp hayatlarına devam etmeleri bana ilginç geldi.
Diğer gençlik romanlarıyla karşılaştırdığımızda bu hikayeyi oldukça kaliteli buldum. Ayrıca yazarın okuyucuya duygularını aktarabilmesini de bir başarı olarak görüyorum.
Hafif depresif ve çok derinliği olmayan bir aşk romanı okumak isterseniz tavsiye edebileceğim bir kitap.
İyi Okumalar
·
43 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.