"Şimdi anladın mı Mecnun, diye seslendi, aşk bu değil mi, aşk beklemek değil mi, aşk kavuşma umudu olmadan, ama hep kavuşma iştiyakıyla beklemek değil mi?"
Merhum Rasim Özdenören'in vefatından önce yayımlanan son öykü kitabı "Kör Pencereler"
Hayalle gerçeğin birbirine geçtiği, hangi kısmın hayal, hangi kısmın gerçek olduğu ayrımına varamadiğınız, başladıktan sonra elinizden bırakamayacağınız bir öykü...
Aşkı ve sevgiyi kullandığı meteforlarla bir "ARAYIŞ" olarak nitelendiren yazar kullandığı her detayla aşkı başka başka açılardan tarif etmiş.
Vefat etmeden önce bize bırakmış olduğu bu son öykü kitabıyla da dili kullanimindaki ustalığı, okuyucuyu sıkmadan olay örgüsünün içine dahil ettiği 7 güzel adamdan son güzel öykü diye tarif edebilirim bu kitabı.
İçerik olaraksa hep bir arayış hali... Kavuşmak ümidiyle pencere meteforu kullanılarak aranılan, tam buldum zannederken kapanan onlarca pencere...Onlarca pencerenin ardında onlarca olasılık...Onlarca umut...Onlarca ümit...
Her kapanan pencerede kavuşma ümidi olmadan beklemenin güzelliği...Önemli olanın aşk değil aşkı arayışın sürekliliği...Onu bulduğunda baştan itibaren değişeceğine inanılan hayatın özlemi...
Sevmeyi sözlere dökülen, yerlerde sürünen, aşk diye anlatılıp aslında bir nevi zinaya çeviren günümüz dünyasına sevgilinin sükutunun bile derin anlamlarının olduğunu hatırlatan, bu sükûtu duyabilmek için kalp gözünün hep açık olmasını ve yalnızca kalbine kulak vermesini öğütleyen, aşkını gizlemenin aşkın mahremiyetine olan inancını yeniden hatırlatan okunulası, okutturulası ve kesinlikle önerilesi bir kitap...
"İşin başı demek, o işe başlamış olmanın tespiti de demektir."
"Şimdi anladın mı Mecnun, diye seslendi, aşk bu değil mi, aşk beklemek değil mi, aşk kavuşma umudu olmadan, ama hep kavuşma iştiyakıyla beklemek değil mi?"
"Sükûtun yankısı sevgilinin kalbinde dinlenir, ama onu dinleyebilmek için insanın kalbinin bir kulağı olması gerekiyor, sevgilinin sükûtunu kalbimizin kulağı ile dinleriz..."
"Aşk böyle yaşanıyor.Olmayan, elle tutulamayan bir sevgilinin ardından koşarak, onun yokluğunu iliklerinde duyumsayarak, kendini yokluk denizine bırakarak, o denizde soluklanmaya çalışarak..."
"Ben de, yalnızlıklardayım, diyorum.Ben konuşuyorum, siz işitmiyorsunuz diyorum."
"Bilirsin, aşık olup da onu gizlemesini bilenin neyle müjdelendiğini...Cennet..."
Kör Pencereler 
Rasim Özdenören
·
10 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.